“Is hij katholiek?”, vroeg haar oma aan wat toen nog niet mijn vrouw was. Ze stelde de vraag fluisterend, zodat ik alleen het antwoord hoorde. “Nee, hij is niks.” Vindt mijn vriendin me toch niet zo leuk of zo, flitste door mijn hoofd, maar de reactie van oma gaf helderheid. “Nou, da’s in elk geval beter dan protestant.” Het ging dus over het geloof. Volgende week mee naar de kerk zat er dus niet in. Hoewel…Ik ben dus niks, een ongelovige, maar heb toch een keer een kerstdienst bijgewoond in een uitpuilende kerk en vond het een mooie belevenis. De kerk was sfeervol ingericht, zoals dat met Kerstmis hoort. Er werden mooie woorden gesproken en met volle borst gezongen.
Ben ik aangeraakt? Ga ik u bekeren? Nee, niets van dat alles. Voor mij past het gewoon in het rijtje van dingen die je eens in je leven moet hebben meegemaakt. Van wat er van de kansel kwam, herinner ik me nog slechts de boodschap dat Kerst een periode van hoop is. Hoop doet leven. Als ongelovige ben ik overigens niet bezig met het herdenken van de geboorte van een bijzonder kind. Ik ben me meer aan het opwinden over de geboorte van een nieuwe virusvariant die ons allen wederom tot wanhoop drijft. Of overdrijf ik als ik uw gemoedsrust zo inschat? Een pandemie schijnt maximaal drie jaar te duren, hoorde ik een deskundo op TV roepen, maar na bijna twee jaar ben ik er al lang klaar mee…
Eigenlijk ken ik niemand die er anders over denkt. We snakken naar Het Oude Normaal, maar zitten in een crisis die alleen maar ernstiger lijkt te worden. Of zou dat omikron toch minder ziekmakend zijn, zoals hoopgevende geluiden uit Zuid-Afrika doen vermoeden? Ik ben op een punt beland dat ik niet meer weet wie of wat nog te geloven. Ik absorbeer alle info en betrap me er op dat ik me er steeds minder druk over maak. Tot voor kort kon ik nog woest zijn dat ik van die Haagse bende niet met mijn leeftijdgenoten een balletje mag trappen in de gezonde buitenlucht. Kon ik mij opwinden over onzinnige, tegenstrijdige en niet meer uit te leggen maatregelen. Maar zelfs dáár ben ik klaar mee. Ik zucht en volg het kabinetsbeleid; wachten op het volgend onheil.
Maar laat ik uw Kerst niet vergallen. Laat we hoop houden op heil in plaats van onheil. Er zijn nog leuke dingen te beleven! Dan heb ik het niet over dat dwaalspoor (leuke woordspeling in deze tijd trouwens), maar uw kans om óók eens een heuse Kerstmis bij te wonen. Niet fysiek helaas, maar digitaal via missiedordt.nl zijn op kerstavond en eerste kerstdag liefst twintig diensten te volgen. Als u zich op deze website vooraf voor een dienst aanmeldt, wordt er bij u thuis zelfs een welkomstpakket bezorgd. Wat een leuk initiatief van de Dordtse kerken! Als ongelovige zeg ik dus voor één keer; toch maar bidden met z’n allen. Voor hoop en betere tijden. Fijne Kerst!

Thijs