“Stuurman aan wal”
Zelden heb ik een wezen vrediger zien inslapen dan onze kleine Spikey. Bijna 15 jaar was hij, tamelijk oud voor zijn soort. Hij mankeerde van alles, maar dat kregen we pas door toen hij geen zin meer had om een rondje te doen. De arts schudde het hoofd en constateerde dat hier sprake was van voltooid leven. Dochterlief informeerde of het dier pijn had en de arts knikte; de oude dag deed het dier pijn. Spike was wilsonbekwaam; hij kon zelf niet aangeven of hij zijn lot wilde ondergaan, of euthanasie wenste.
Als huisgenootje, sentimenteel gezegd familielid, vertrouwde hij wel voor honderd procent op de rest van wat hij als zijn roedel beschouwde. En de roedel besloot unaniem dat Spike niet langer moest lijden. De arts kwam speciaal naar ons toe. Spike lag op een kussen op een tuinbank, prinsheerlijk in het zonnetje. “Moet-ie naar binnen?”, informeerde dochterlief nog. De arts schudde het hoofd. Spike lag er lekker ontspannen bij. Het spuitje om ‘m rustig buiten bewustzijn te brengen was eigenlijk overbodig.
Nog één keer hoorden we die karakteristieke zucht als hij ging slapen. Dit keer voorgoed. Het fatale tweede spuitje heeft hij nooit gevoeld. We dronken met z’n allen nog wat en de arts en haar assistente namen Spike mee. Wij bleven achter, een beetje verdrietig, maar tegelijk opgelucht voor de kleine hond en eigenlijk superblij over de rustige, vredige en waardige manier waarop het afscheid plaatsvond. Zou er een mooiere manier zijn om dood te gaan? Wellicht wel, al ik zou niet weten hoe…
Als er weer eens een discussie is over euthanasie moet ik steeds terugdenken aan die mooie laatste momenten met Spike. Het is alweer ruim een jaar geleden. Ook moet ik vaak terugdenken aan overleden familieleden en vrienden. Eentje koos trouwens ook voor euthanasie. Dat was geen simpel proces; zij moest heel wat gesprekken voeren om haar laatste wil uitgevoerd te krijgen. Tsja, een mens is natuurlijk geen hond. Al denk ik niet dat je met een huisgenoot op vier voeten minder zorgvuldig om mag gaan.
Donderdagavond houden het Platform Dordtse Kerken en het Humanistisch Verbond een debat over euthanasie, in de Grote Kerk. Is eenzaamheid een reden om te mogen sterven? Heb je recht op zelfregie? Kan de dokter met nieuwe wetenschap redding brengen? Is het niet de mens wikt en God beschikt? Al die vragen zullen de revue passeren. Alle voors en tegens zijn mij bekend. Gelukkig had Spike geen last van al die bemoeizucht. Als hond ben je soms beter af dan als mens. Hij rust in vrede.
Kronkelaar.
