DORDRECHT – Het jaar 2020 zullen we niet snel vergeten. We belandden in een situatie waarin we nooit eerder waren terechtgekomen. We moesten onze weg opnieuw vinden. Er was veel onzekerheid, er waren zorgen, er was afstand. Er waren ook lichtpuntjes. Hoe heeft iedereen dit beleefd? De verpleegkundige, de docent, de ondernemer, de restauranthouder, de (sport)bestuurder? We peilden het in drie vragen.

Jan van Tienhoven, directeur Holland Shielding Systems BV.

Hoe kijkt u terug op dit memorabele jaar?

“Wij zijn als Dordts bedrijf sinds 1985 actief als producent van afschermende materialen voor met name de elektronica-industrie. Wij vervaardigen een groot assortiment aan producten, zoals pakkingen, fingerstrips, geleidende tapes en ventilatiepanelen. Tevens ontwerpen, maken en installeren onze technische ingenieurs kooien van Faraday voor ziekenhuizen, militaire en tempest-bunkers. We produceren afgeschermde deuren, tenten, filters, ventilatieroosters, behuizingen en ramen. Je snapt dat mijn brein als ingenieur op volle toeren ging werken, toen ik in januari hoorde over een zich snel verspreidend virus. Van Erik Scherder heb ik geleerd dat je hersenen sneller gaan werken bij honger, dus ik heb mijn calorietoevoer beperkt. Ik heb er dit jaar inmiddels 15 kilo vanaf gedacht. De meeste ingevingen krijg ik in mijn dromen. Soms maakte ik mezelf wakker om ze op te schrijven, meestal onthield ik ze. Ik voorzag een tekort aan beschermingsmiddelen en ben gaan zoeken naar mogelijkheden om deze te kunnen maken en te recyclen. Sindsdien werk ik 110 uur per week.”

Wat zal u het meest bijblijven?

“Op 31 januari 2020 zat ik ’s avonds op mijn knieeën een foto te maken van een liftknopje in het plaatselijk ziekenhuis. Een paar artsen die passeren vroegen: ‘Meneer gaat het goed met u?’ en ik bedenk dat ik op moet passen niet in de PAAZ-afdeling te belanden. De reden dat ik zo potsierlijk zat, is dat ik de link naar liftknopjes als besmettingsbron snel had gelegd, want dit is het meest smerige onderdeel in een ziekenhuis. Vooral het BG-knopje, als bezoekers van een zieke patient, het gebouw verlaten.”

Welk positieve ideeën neemt u mee naar 2021?

“Alles heeft een reden. Ik begon met het doden van bacteriën en virus op liftknopjes met behulp van koperfolie. Inmiddels heeft corona bij ons bedrijf geleid tot een mega industriële productie. We maken een laminair stromingssysteem om te zorgen dat virusdeeltjes bij zorgverleners wegblijven door ze naar de grond te blazen. We maken gelgevulde kussentjes voor de pinautomaat: bij iedere knop die ingedrukt wordt, geeft een heel klein gaatje desinfectans af. We hebben het vol-gelaatsmasker (een soort opgeblazen zak) ontworpen, waarmee artsen hun hele gezicht kunnen laten zien aan de coronapatiënt. Om papier uit te delen, ontwikkelden we een stroef rubber ringetje voor de wijsvinger. Voor contactberoepen, zoals kappers die tijdens hun werk min of meer op een vaste plaats zitten of staan, ontwikkelde ik een overdrukmasker aan een slang. Nadat ik in april de schrijnende verhalen zag en hoorde van ouderen die niet meer bij hun echtgenoot op bezoek mogen, was de loketdeur geboren. Om al het gepoets in openbare gebouwen te beperken, besloten we ook nog een verf te maken die niet prettig is om aan te raken (kleverig) en die bij aanraking een desinfectans afgeeft. Inmiddels is een aanvraag voor een octrooi op een Europees mondkapje, dat als een sticker gemaakt kan worden en waarvan het frame herbruikbaar is, gedeponeerd. Miljoenenproductie voor een hele lage prijs is per direct mogelijk en uit te breiden op wereldschaal. Op dit moment ontwikkelen we machines zo groot als een eetkamertafel waaruit per seconde twee mondkapjes rollen. Dit betekent een opschaling van de productie wereldwijd van miljoenen naar miljarden mondkapjes. Hoewel ik het virus vrees, denk ik dat we met alle nieuwe middelen de ziekte onder controle zullen krijgen.”