Als u dit leest, is waarschijnlijk al bekend wat de uitspraak van de rechter is in de zaak die vier gemeenten hadden aangespannen tegen Chemours. Het chemiebedrijf wilde die zaak nog afkopen met een schikking, maar daar gingen de gemeenten dus niet mee akkoord. Daar had ik het vorige week nog over met u en eigenlijk doe ik dat zelden, maar ik kom er vandaag even op terug. Voor wie het gemist heeft; ik vond – en vind nog steeds – dat de Dordtse gemeenteraad niet in het geheim had moeten vergaderen over het achterkamertjesvoorstel van Chemours.
Nogal wat mensen hebben getracht mij uit te leggen waarom er toch echt in het geheim moest worden vergaderd. En zijn daar niet geslaagd, anders had ik dat hier ruiterlijk opgebiecht. Ik ben wat dieper in de materie gedoken en stuitte op enkele interessante feiten. Zo kwam dagblad De Stentor in juni met een onderzoek bij 227 gemeenten, waaruit zou blijken dat bijna de helft daarvan regelmatig geheim vergaderde zonder legitieme reden. Het leidde tot Kamervragen waarop de verantwoordelijke minister antwoordde dat openbaarheid de hoofdregel moet zijn.
In Dordrecht is dit jaar 180 keer vergaderd door gemeenteraad en commissies, waarvan zes keer besloten. In één geval weten we dankzij een lekkend commissielid dat het over Chemours ging. Burgemeester en wethouders wilden dat geheim houden en de gemeenteraad ging daarin mee, door de geheimhouding te bekrachtigen. En dat laatste was een keus, want sinds de Gemeentewet gewijzigd is, per 1 januari van dit jaar, is de raad niet meer verplicht om dat te doen. Sterker nog, de raad kan juist besluiten de informatie openbaar te maken. En dat had mijn inziens moeten gebeuren.
Inmiddels heeft al een inwoner met een beroep op de Wet Open Overheid de vraag bij de gemeente Dordrecht neergelegd waarom dit zaakje geheim gehouden moest worden. Dat wachten we dus af. Het is overigens niet zo dat ik tegen alle geheime vergaderingen ben. Bijvoorbeeld in kwesties waarin de schatkist van de gemeente (waar uw en mijn centjes in zitten) benadeeld zou kunnen worden is dat geen probleem. Zeker als op een geschikt moment alsnog openbaar wordt wat er besproken is. Open en transparant dus, zo hoort het.
