DORDRECHT – De één vindt de slagroomtaart van Bakkerij Korteweg het lekkerste, de ander de appelsloffen. En hun roombroodjes? Volgens liefhebbers zijn die zoals ze horen te zijn: geen opengesneden kadetje met pudding, maar een gevouwen vederlicht broodje gevuld met zachte banketbakkersroom. Of neem een gewone boterham waaraan je proeft dat hij van de warme bakker komt. Aan dat alles komt een einde, want bakkerij Korteweg gaat voorgoed sluiten. Er wordt een traantje weggepinkt, zowel voor als achter de toonbank. (Foto: Stolk Fotografie)

Gestart in 1934, zijn generaties Dubbeldammers en Dordtenaren opgegroeid met het brood van Bakkerij Korteweg. Op de drempel van hun negentigjarig bestaan stoppen ze ermee. Het is voor Dirkjan (57) en Henk (58) Korteweg een zwaar besluit, maar er is geen andere oplossing. “Die beslissing hebben we natuurlijk niet ineens genomen, maar willen we er zonder schade en schulden een streep onder zetten, dan moeten we dat wel nu doen”, zegt Dirkjan.

Begrip
Met verschillende winkels en de bakkerij aan de Damstraat is Korteweg een begrip. Hoge kosten brachten die vaste waarde aan het wankelen, waardoor er winkels moesten sluiten. “Eind december ging de winkel in de Bieshof dicht”, vertelt Henk. “Toen we destijds het pand aan het Pearl Buck-erf verkochten, hebben we het geld terug geïnvesteerd in ons bedrijf, terwijl het bedoeld was voor ons pensioen. Alleen de winkel in winkelcentrum Sterrenburg en hier in Dubbeldam zijn nog open.”

Medewerkers
Inclusief oproepkrachten en zaterdaghulpen werken er 29 mensen bij Korteweg. “We moesten ze de moeilijke boodschap brengen, maar alle medewerkers zijn begripvol”, zegt Dirkjan. “Sommigen hebben bijna vijftig jaar bij ons gewerkt. Het personeel is door de jaren heen als familie geworden. We helpen ze naar ander werk en wie een andere baan vindt mag zonder opzegtermijn weg.”

Grondig
In afgeslankte vorm verdergaan is geen optie. “Uiteraard hebben we alles grondig bekeken”, zegt Henk. “Energiekosten zijn gigantisch hoog en ook grondstoffen zijn enorm duur geworden. Die kosten worden niet lager en je kunt er niet op bezuinigen. Personele kosten zijn eveneens hoog, je kunt bijvoorbeeld niet met maar één bakker doorgaan. We hebben goeie broodbakkers en banketbakkers. Het zijn twee verschillende disciplines en mensen denken er misschien niet zo bij na, maar bakker zijn is een vak, een ambacht. Daar kun je niet op bezuinigen.”

Beeldbepalend
Na van de eerste schrik bekomen te zijn, vragen veel Dubbeldammers zich af wat er met het pand gaat gebeuren. “Dat hebben wij niet voor het zeggen”, zegt Dirkjan. “De locatie is beeldbepalend en hopelijk blijft dat dorpse behouden, maar nogmaals, wij hebben er geen invloed op.” Henk: “Ik gun het Dubbeldam zeer dat het hetzelfde karakter houdt. Deze wijk is altijd het dorp gebleven met een luxere uitstraling. Feit is helaas wel dat er geen groenteboer en slager meer is en straks is ook de bakker weg.”

Netjes afsluiten
De broers weten nog niet wat ze hierna gaan doen. Dirkjan houdt zijn handen omhoog en grapt: “Henk, steek jij ze ook eens op? Kijk, die nemen we mee, want we kunnen hard werken. We staan overal voor open, dus er komt vast wel iets op ons pad. Eerst sluiten we dit netjes af. Met oudjaar heeft de familie geholpen met oliebollen bakken en bezorgen. Dat was zo gezellig, ik hoop dat we in die sfeer de zaak kunnen sluiten.” Henk zoekt de kalender. “Wanneer is Rommeldam? Op 1 juni? Als we daar oliebollen bakken, zou dat een mooie Dubbeldamse afsluiting zijn. Alhoewel, wie zegt dat we dat niet jaarlijks kunnen blijven doen?”

Kantoor
Boven de Dubbeldamse bakkerij is het kantoor. Als Dirkjan naar de winkel gaat, blijft hij bovenaan de trap staan. “Wij zijn hier opgegroeid. Wat nu kantoor is, was vroeger de slaapkamer van mij en mijn broers.” Hij wijst. “Dit waren de slaapkamers van onze zussen en in die achterste kamer sliepen onze ouders. Sinds mijn kindertijd ga ik onbewust deze trap op en af, maar sinds kort moet ik steeds aan vroeger denken.” In de winkel is de naderende sluiting het gesprek van de dag. “Ik vind het zo jammer allemaal”, zegt de ene klant tegen de andere. “Het is inderdaad heel jammer”, beaamt de andere vrouw terwijl ze een brood aanwijst. “Gesneden graag en in papier. Ik wil er gewoon niet aan denken.”