DORDRECHT – Even leek het of de kunstschilder Abraham van Strij uit zijn graf was herrezen. Op het bordes van Teekengenootschap Pictura op de Voorstraat verscheen zaterdag een man, gekleed in de stijl van Van Strij, die samen met zijn vrienden 250 jaar geleden Pictura oprichtte. Met deze bijzondere act en onder de feestelijke klanken van de Rotterdamse brassband Earthquake werd de vlaggenparade van Pictura geopend. Op de Voorstraat, van het Scheffersplein tot de Boomstraat, hangen 24 vlaggen die kunstenaars hebben ontworpen om het jubileum van Pictura – de oudste nog actieve kunstenaarsvereniging van Nederland – te markeren. (Foto’s: Stolk Fotografie)

De vlaggenroute werd geopend door de Dordtse oud-wethouder Hans Spigt (hoofdfoto), die nauw betrokken was bij de organisatie van het feestjaar van Pictura. Gekleed in een achttiende-eeuws kostuum -gevonden op Marktplaats- stapte hij even terug in de tijd. Volgens Spigt heeft Pictura ook na 250 jaar nog niets aan belang ingeboet. In de geest van Abraham van Strij is het nog altijd een plek waar kunstenaars kunnen oefenen, van elkaar leren, een biertje drinken en hun werk mogen tentoonstellen. Zo’n podium is ook belangrijk om hedendaagse kunst zichtbaar te maken in de stad. Al werd dat in het verleden wel wat anders geformuleerd. Spigt haalde in dit verband de ‘jubelrede’ aan van het toenmalige bestuur bij het 100-jarig bestaan. Daarin wordt gesproken over de ‘opkweeking van kunstzin onder onze stadgenoten’. Met het vlaggenproject brengt Pictura de kunst letterlijk naar de straat. En laat daarmee zien dat ook vlaggen een kunstwerk kunnen zijn. Niet alleen met houtskool, krijt, potlood en schilderskwast, ook met vlaggen kunnen kunstenaars verbeelding geven aan het ‘picturiaanse’ vakmanschap, aldus Spigt.

Vlagverhaal

Vlaggen zijn ook zoveel meer dan een lap textiel, maakt deze parade duidelijk. Ze zijn het symbool van identiteit, ideologie, van strijd, trots en verbinding. Elke vlag vertelt een verhaal. De parade roept feestelijke gevoelens op, maar wie de vlaggen goed bekijkt ziet dat ze niet altijd een feestelijke boodschap uitdragen. Een aantal vertelt iets over de verwarrende tijden waarin we leven, zoals ‘Two Flags’ van Henri Jacobs. Hij knipte een Palestijnse en Israëlische vlag in stukken en vervlocht die tot één nieuwe vlag’. Maar die is zo kwetsbaar dat hij zomaar uit elkaar kan vallen. En zo zijn er meer vlaggen met een politieke lading. Ton Kraayeveld, die met het idee kwam voor dit vlaggenproject, ontwierp een vlag met de beeltenis van Franz Kafka. Hij schreef over mensen die gemangeld worden door de bureaucratie of willekeur van de overheid. Dan denk je al gauw aan de toeslagenaffaire. Vlaggen veranderen niet, maar wel de reputatie ervan. Dat bracht Theun Okkerse op de gedachte om aan de Russische vlag een ‘akelig’ patroon toe te voegen van prikkeldraad. Herman Lamers stelt op zijn vlag de vraag: Hoe laat is het? Misschien wel de meest gestelde vraag na ‘Hoe gaat het?’, maar daarnaast is het ook een vraag over de toekomst van de wereld. Hoe laat is het qua klimaat en oorlogsdreiging?

Knipoog

Er zijn ook vlaggen waar je om kunt glimlachen. AHA staat er op een vlag met een wolkenlucht (van stadskunstenaar Anja de Jong). Anuli Croon maakte een fraai ontwerp met het silhouet van twee vogels. Intrigerend is het ontwerp van Anika Hochstenbach, die verwonderd over de vormen in de Finse natuur het lichaam van een naakte vrouw laat krullen als een varen. Met een knipoog naar de oprichters van Pictura maakte Jeanne Rombouts een tekening in houtskool en krijt op transparant papier van een figuur die naar de toekomst springt. Ook als teken dat Pictura na 250 jaar nog springlevend is.

Je eigen vlag

Benieuwd naar de verhalen achter alle 24 vlaggen? Op de site van Pictura -www.pictura.nl- lees je er alles over. Op twee na zijn alle vlaggen ook te koop voor 150 euro per stuk. Ze zijn te bestellen via info@pictura.nl.