We klagen wat af in ons koude kikkerlandje. Tevreden zijn of accepteren dat dingen niet altijd gaan zoals je zelf graag wilt, dat zijn gemoedstoestanden die bepaald niet lijken te zijn voorbehouden aan de gemiddelde Nederlander. Volgens mensen die er voor gestudeerd hebben, komt dat omdat we intens verwend zijn. We zijn van jongs af aan niet meer gewend om tegenslagen te verwerken. Wie z’n zin niet krijgt, gaat in verzet. En ook daarvoor biedt ons land ongekende mogelijkheden.
Nergens ter wereld zijn er zoveel kansen om via algemene en juridische procedures jouw gelijk te halen. Een besluit of uitspraak over z’n ongelijk – of gelijk hebben, maar het niet krijgen – maakt de verongelijkte burger eerder fanatieker, dan dat-ie tot inkeer komt. Helaas lijden ook Dordtenaren aan deze kwaal en dat levert telkens discussie, gekrakeel, publiciteit, frustraties, soms hoog oplopende kosten en altijd vertraging van geplande werkzaamheden op
Dit keer zijn het vier bewoners van Plan Tij die het niet kunnen verdragen dat er een bruggetje komt tussen hun villawijkje en het Wantijpark. Ze vrezen overlast. Een vaak gehoord argument om nieuwe initiatieven tegen te houden. Maken bruggebruikers de laatste tijd meer lawaai dan vroeger? Toen ze er kwamen wonen wisten ze toch dat die brug er kwam? Waarom nu dan mopperen over aantasting van privacy? Of bedoelen ze de privacy van hun nieuwe buren?
Dan heb ik het over bevers. Er is een knaagfamilie die een burcht bewoont op luttele meters van een achtertuin. De Bende van Vier zegt te vrezen dat de beverpopulatie verstoord wordt. Da’s een nieuw argument. Alhoewel…Die andere brug, een stukje verderop, werd ook járenlang tegen gehouden uit pure liefde voor dieren en planten. We weten hoe het afliep. De brug kwam er toch, ten koste van tonnen aan opgeprocedeerd belastinggeld.
Ook dit nieuwe bruggetje laat op zich wachten. Eerst weer een rechtszaak. De bevers liggen er niet wakker van. Hun privacy wordt aangetast door villabewoners, die hen vaak begluren en filmen. Als er teveel tumult komt, gaan ze gewoon even ergens anders wonen. De bevers klagen nooit. Dat zit in hun genen. Hun voorouders kwamen uit de DDR. Daar hadden ze wel andere dingen om zich druk over te maken. Fijne buren, die bevers. Kunnen we nog wat van leren.
Kronkelaar
