“Stuurman aan wal”
Hoe klein kan een groot bedrijf zich gedragen? Die vraag zou chemiereus DuPont zichzelf eens moeten stellen. Het bedrijf staat al maandenlang in de belangstelling van vele media, maar laat nauwelijks iets van zich horen of zien. Een aloude wet in de communicatie zegt, dat je heel stil moet blijven zitten als je geschoren wordt. Ga je bewegen, dan kun je een lelijke snee oplopen. Bedrijfsjuristen willen ook stilte, want alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden.
Dit gezegd hebbende zou je dus begrip op kunnen brengen voor het bedrijf dat in Dordrecht al decennia lang producten maakt die door onwetenden als ‘chemische troep’ geduid worden, maar in feite halffabricaten zijn waarvan dingen gemaakt worden die wij allemaal gebruiken in ons dagelijks leven. Chemische bedrijven werken met gevaarlijke stoffen en met name DuPont schreeuwt altijd van de daken hoe ont-zet-tend veilig daar gewerkt wordt.
Inmiddels heb ik daar grote twijfels over. In de Lycra-fabriek zijn tientallen medewerkers blootgesteld aan DMAc, da’s een stof die zorgde voor vruchtbaarheids- en zwangerschapsproblemen, miskramen en doodgeboren baby’s. In de Teflon-fabriek zijn de eigen werknemers blootgesteld aan PFOA, ook wel C8 genoemd. Ook daaraan worden allerlei ziektes gekoppeld. Bovendien zijn er keiharde bewijzen dat DuPont dat wist. Is dat strafbaar? De rechter mag het straks zeggen.
Persoonlijk denk ik dat alle ophef in de omgeving, vooral veroorzaakt door een landelijk dagblad, tot niets zal leiden. Omwonenden zijn natuurlijk ook blootgesteld aan de uitstoot van giftige stoffen, maar de werknemers vele malen intensiever. Veel van die werknemers staan (nog) onvoorwaardelijk achter hun (toenmalig) baas. De ‘wat zijn wij toch veilig doctrine’ werkt nog steeds. Maar hoe lang nog? Misschien kan het bedrijf eens iets anders verzinnen…
Tot nu toe doet DuPont alles af met schriftelijke verklarinkjes die vooral benadrukken dat men zich altijd aan de regels en de voorschriften hield. Je hoort of ziet nergens in de media een mens van vlees en bloed. Wat dat betreft doet Chemours het véél beter. Baas Erik stond voor de TV-camera en ging zelfs de wijk in. DuPont kan daar wat van leren. Een bedrijf dat geen gezicht heeft is eigenlijk onmenselijk. Beseffen al die loyale medewerkers dat ook? Op de trap handje aan de leuning, hè!
Kronkelaar
