DORDRECHT – Als kind was ze al een grote dierenvriend, maar bang was ze wél voor koeien en paarden. “Ik ben opgegroeid in Brabant. Als er een paard aankwam, dan kroop ik onder mijn vaders jas”, vertelt Erma Pieper, eigenaresse van de dierenweide in Sterrenburg III. Die angst zat er nog lang in, totdat de voormalige rijinstructrice, tot vorig jaar had zij samen met haar man Autorijschool Arnold, een leerling in haar auto kreeg die haar overhaalde eens op de manege te komen rijden. Ze was meteen verkocht. Het was het begin van haar grote liefde voor paarden. Dieren die samen met haar schapen en ganzen op de dierenweide staan.

Erma woont al vanaf ‘het begin’ op de Mildenburg. Het stuk grond was er toen al. “Boer Mol verbouwde er groente en aardappeltjes. Hij was weer in dienst van boer Jas, die in de hier naastgelegen boerderij woonde. Als hij op het land aan het werk was, bracht ik hem koffie en maakten we een gezellig praatje.” Er ontstond een vriendschap en toen boer Mol te oud was geworden voor het werk, stelde hij aan Erma voor dat zij haar paarden op het stukje grond zou zetten. “Hij kon het allemaal niet meer aan, hij liep tegen de 90.” Ze nam contact op met de gemeente (in 1992) en die zegde toe haar de paarden te gedogen. Deze edele dieren had ze inmiddels al vele jaren. Want na haar eerste rijles, ze was rond de 25 jaar, volgden er vele privélessen én de aankoop van een paard. De eerste van vele. Veelal dieren die anders een enkeltje naar de slager stond te wachten.

Paardenmeisjes
‘Bij jullie heb ik verantwoordelijkheid geleerd’. Het is een opmerking die Erma meer dan eens van de paardenmeisjes, inmiddels volwassen vrouwen, hoorde. Zij nam altijd contact met hen op als een verzorgpaard of -pony, veelal door ouderdom, moest worden ingeslapen. Zo diep was de band tussen verzorger en dier. Inmiddels staat de volgende generatie jonge verzorgers klaar voor de dieren. Zelfstandige jonge meiden die een eigen verzorgpaard hebben en de taken netjes verdelen. “Het is niets commercieels. Gewoon hobbymatig”, benadrukt Erma die de jeugdige verzorgers begeleidt én altijd contact heeft met de ouders. “Iedereen is welkom, de stallen staan open. Kinderen komen vaak langs om een appeltje te geven, maar wie een dier wil verzorgen moet altijd contact met mij opnemen. Ik wil altijd eerst toestemming van de ouders hebben.”

Paplammetjes
Naast vier grote paarden, een ezel, een pony en vijf Shetlandpony’s heeft Erma ook een kudde schapen. Die staat momenteel bij een boer in Strijen, waar ook de paarden een deel van het jaar verblijven. Haar liefde voor schapen begon op haar verjaardag toen zij als cadeau een zogenaamd ‘paplammetje’, een dier dat met de fles moet worden groot gebracht, kreeg. “Het was een ooitje dat we April hebben genoemd. Samen met een volgend paplammetje, de ram Maarten, kreeg zij een vierling! Daar heb ik de krant nog mee gehaald. Dierenarts Harrie van der Linden voelde heel veel pootjes. Hij zei ‘vier is de krant, vijf is de televisie’.” De schapenfamilie breidde uit, maar is inmiddels overleden. Nu heeft Erma dertien schapen van het bijzondere Engelse ras Kerry Hill. “Van de boer in Strijen kreeg ik weer een paplammetje”, verklaart ze. De ganzen die bij de dierenweide wonen, zijn komen aanvliegen. “We hebben ze tam gemaakt en mijn zoon houdt parades met ze.”

Beestenleven
Erma Pieper is een bekende in ‘de dierenwereld’. “Een speeltuin in Binnenmaas wilde bijvoorbeeld graag een schaapje hebben van het speciale Kerry Hill-ras.” Maar meestal wordt ze benaderd om dieren op te vangen. “Altijd de zielige gevallen. Ik wil niet dat de dieren naar de slager gaan.” En zo is zij gewend geraakt aan een druk, maar gezellig leven vol beesten. “Toen we de rijschool nog hadden waren we inderdaad dag én nacht aan het werk maar we deden het wel met het hele gezin.”

Onlangs werd in de wijk een enquête gehouden over de bewonersbeleving van de dierenweide. Het resultaat was positief. Er is veel waardering voor, maar er is ook een aantal klachten. Bijvoorbeeld over stankoverlast. Sinds 2002 heeft Erma een gebruikersovereenkomst met de gemeente waarin ‘rechten en plichten’ zijn opgenomen. Onlangs vreesde Erma dat de weide moest wijken, voor uitbreiding van de N3 (fly-over), maar inmiddels is zij (enigszins) gerustgesteld. De gemeente wil de halve hectare (5.000 vierkante meter) niet ‘terug’, maar gaat de huur wel stapsgewijs verhogen (naar een meer marktconform bedrag voor de ‘groene grond’).