Ad van den Herik: ‘Ik mis de kijker en de diversiteit’

DORDRECHT – Het geeft hem rust en voldoening en het brengt balans in zijn leven. Fotografie is een nieuwe passie van Ad van den Herik. Zijn leermeester is Fokko van Straaten. ‘Zijn’ cameraman en maatje, waarmee hij vele reportages maakte voor de lokale omroep RTV Dordrecht. “Het mooie aan fotografie vind ik dat het je een andere kijk geeft. Je kunt de dingen, het leven mooier maken.” En dus fotografeert hij volop; vanaf zijn balkon of hij gaat op pad. Die tijd is er nu, sinds hij begin dit jaar niet meer voor de televisie werkt.

Ja, hij viel in een diep gat en zijn ego kreeg een opdonder. Het zal de kijker van de lokale omroep niet ontgaan zijn dat begin dit jaar plots presentator Ad van den Herik uit beeld was. Jarenlang was hij het gezicht van RTV Dordrecht en zijn programma’s (In gesprek met… en Ad bezoekt …) werden goed bekeken. Ook voor Ad zelf kwam de beëindiging van de samenwerking compleet uit de lucht vallen. Hij kreeg enkel een ‘ontslag-mailtje’ en nooit enige dank of blijk van waardering voor zijn jarenlange, vrijwillige inzet. Het was een klap in zijn gezicht. “Ik was uit het veld geslagen. Het leek een boze droom, een nachtmerrie, waaruit ik niet ontwaakte.” Toch draagt hij de omroep een warm hart toe. “Ik ben ze dankbaar. Het heeft me veel contacten opgeleverd en vele leuke en warme momenten.”

Dé bewuste uitzending
‘Hee, je bent weer terug op tv’ en ‘Mogen ze je programma’s zomaar uitzenden?’ Het zijn een aantal reacties die Ad kreeg toen deze zomer de omroep herhalingen uitzond van het programma In Dordt op vakantie hé. De reacties van de mensen doen hem goed. Die hebben hem er destijds doorheen gesleept, net als de steun die hij van velen kreeg, ook van zijn omroepcollega’s. De beëindiging was immers een besluit van het bestuur. Aanleiding was de verslaggeving van de nieuwjaarsreceptie van de gemeente waarbij hij zich beledigend zou hebben uitgelaten. “Dat vond ik zo erg. Ik ben een gevoelsmens pur sang. Ik zou mensen nooit bewust schofferen.” Hij keek de uitzending terug, sprak met de mensen die hij had geïnterviewd en liet anderen het programma bekijken. Niemand vond dat hij zich beledigend had opgesteld. Hij was net als anders, ‘gewoon Ad’. “Maar ondertussen lag ik tussen de scherven. Was ik per mail in de prullenbak beland. Dan ga je wel even aan jezelf twijfelen. Ik moest echt geestelijk revalideren.”

Hoe het begon
Het was zijn rappe en scherpe tong die hem vijftien jaar geleden bij de omroep bracht. “Ik was voorzitter van de ondernemingsraad van de bibliotheek in Dordrecht. Ik hield een vlammend betoog over de ontwikkelingen. Toenmalig raadslid Ine Becks zei dat ik In gesprek met… moest gaan presenteren, wat toen nog gedaan werd door Ruud van Broekhoven. Met knikkende knietjes ben ik aan de slag gegaan. Ik was autodidact. Moest alles leren, ontwikkelen en eigen maken. Mijn eerste interview was met twee dames van een kinderopvang bij De Hoop. Ik denk dat ik me kapot schaam als ik dat terug zie.”

Gemis
Wekelijks stak hij vele uren in zijn ‘vrijwilligerswerk’. Inlezen, gesprekken voorbereiden, vragen verzinnen. “Wat zouden de mensen willen weten. Het belang van de kijker heeft altijd voorop gestaan. Ik mis de kijker, de diversiteit. Het is jammer dat ik alle ideeën die ik heb niet kan kanaliseren. En zonder blasé te willen klinken, dat wordt de kijker nu onthouden. Nieuwe programma’s, die beloofd werden, zijn er niet gekomen”, aldus Ad die vreest voor het voortbestaan van de omroep. “Er hangen donkere wolken boven RTV Dordrecht. Van verschillende bronnen heb ik signalen gekregen dat het doek kan vallen als er verder bezuinigd wordt. Dat is wrang. Ik wens ze veel succes met alle ontwikkelingen.”

Antwoord
Hij stortte zich na zijn ‘ontslag’ op fotografie. Ging boeken lezen die al jaren op de plank lagen. Kijken naar RTV Dordrecht deed hij niet. “Dat deed teveel pijn.” Maandenlang tastte hij in het duister om de beweegreden van zijn gedwongen vertrek. “Het klopte gewoon niet, maar ik kreeg geen antwoord op het waarom. Er werd een rookgordijn opgetrokken.” Nu zegt Ad te weten hoe de vork in de steel zit. Het zou een persoonlijke vete zijn met een bestuurslid. “Op persoonlijke gronden ben ik in de prullenbak gegooid. Het belang van de kijker en de omroep heeft geweken voor iemands misnoegen.” Toch sluit hij een terugkeer naar de omroep niet helemaal uit. “Maar dan wel met een ander format en met feedback van de hoofdredacteur. Dat kreeg ik nooit en is, wellicht, uiteindelijk een beetje mijn valkuil geweest.”

Het mooiste
Het gat waarin hij viel is inmiddels weer gevuld. Hij werkt (nog steeds) bij Publiekszaken van de gemeente Barendrecht, vindt veel plezier in de amateurfotografie en ontvangt nog volop uitnodigingen. “Het is even wennen dat ik er nu in een andere rol sta. Maar ik merk wel dat mensen me meer vertellen.” Het mooiste wat hij ooit maakte is een interview met Frans van Tongeren. “Hij had ALS en nog een jaar te leven. Vlak voor zijn overlijden heb ik nog een interview met hem gehouden. Het is een mooi en ontroerend programma geworden. Zijn kinderen hebben me later verteld dat we hen een mooi document hebben nagelaten. Dat doet je wel iets.”