DORDRECHT – Veertig keer organiseerde ze met het bestuur van wandelsportvereniging Willen Is Kunnen (WIK) de Avondvierdaagse op het Eiland van Dordrecht. Vergunningen aanvragen, scholen aanschrijven, verenigingen en muziekbands boeken. Verkeersregelaars regelen, overleg met politie en gemeente, routes uitzetten, beborden, medailles laten maken, linten bestellen en niet in de laatste plaats: vrijwilligers zoeken. Het was een klus, waarmee Rika Geway-Jiskoot, haar man Rob en de andere bestuursleden van WIK een aantal maanden per jaar druk waren. Corona maakte een abrupt einde aan haar carrière als ‘Miss Avondvierdaagse’. (Foto: Stolk Fotografie)

‘Missen’ doet ze het bijzondere Dordtse evenement met vaak meer dan 4.000 kinderen zeker. “Ik ben bijna 79, mijn man 85. Hij is erg ziek geweest en daarvan niet goed hersteld. Het gaat gewoon niet meer. We hadden gehoopt in 2020 of 2021 als laatste de 75e Avondvierdaagse te kunnen organiseren. Door corona lukte dat helaas niet. Inmiddels is de gezondheid van mijn man en verschillende bestuursleden zoveel slechter dat het onmogelijk is de Avondvierdaagse met de vereniging te organiseren. We hebben gevraagd om hulp van vrijwilligers, maar die bleken schaars.”

Cattery

Rika woont samen met haar man in een appartement aan de De Sitterstraat. wie de galerij oploopt, ziet in het raamkozijn al een flinke rij wedstrijdbekers en trofeeën staan. De deur zwaait open, nog voor we op de bel kunnen drukken. Rika verontschuldigt zich: “Let maar niet op de troep. Het is hier een huishouden van Jan Steen. Welkom in onze cattery.” Behalve de wandelsport heeft de in Rotterdam geboren Dordtse een heel stel andere hobby’s. Jarenlang fokte ze katten. Een Europese korthaar, Maine Coon (14) en Ragdol (16) zorgden voor vele nestjes. “De katten zijn nu op leeftijd, net als wij. De oudste, de Britse korthaar, is bijna 19. Onze honden leven ook niet meer. Daar hadden we er verschillende van, onder andere Schotse Collies.”

Borduren

Wat wel gebleven is, is haar hobby naaien en borduren. In een slaapkamer staan de professionele naai-, borduur- en overlockmachine tussen de vele ladekastjes met lapjes stof, klosjes garen en patronen. Ze heeft vooral veel patronen van katten en honden. Bloemen mag Rika ook graag machinaal borduren. “Kijk ik ben nu bezig met zonnebloemen op gastendoekjes. Bedoeling is dat ik deze verkoop voor het goede doel. Van de opbrengst koop ik toiletartikelen voor Oekraïense vluchtelingen.” Rika weet heel goed wat het is om ontheemd te zijn. Ze werd geboren in ’43 op het Noordereiland in Rotterdam. Toen haar ouders na de oorlog weer samen begonnen te varen, ging ze als peutertje mee aan boord. Tot ze zes jaar was en naar school moest. Ze woonde met haar broertje afwisselend bij familie, schippersinternaten en aan boord.

Geen vriendinnetjes 

“Vriendinnetjes heb ik nooit gehad. Ik woonde overal te kort en als we langer vrij hadden dan zaten we op het schip. Op mijn dertiende mocht ik naar de middelbare school en kreeg ik een jaar les op de Industrie- en Nijverheidsschool. Toen kwam er een ansichtkaart van mijn moeder, waarop stond dat ik op een bepaalde dag de trein naar Dordrecht moest nemen en daarna een bus. Bij de halte Dupperstraat moest ik uitstappen en lopen naar het huis waar zij zou zijn. Het bleek dat zusje niet tegen de benauwde omgeving van de boot kon. Mijn moeder ging daarom aan wal. Ze kreeg een hernia en als oudste dochter moest ik voor het gezin zorgen.”

De Nijmeegse 

Het heeft de reislust van Rika niet bevorderd. “Nee hoor, laat mij maar heerlijk thuisblijven. Ik geniet van mijn spullen en herinneringen. In de boekenkast staan mijn fotoboeken van onder andere alle Avondvierdaagsen en wandeltochten die ik liep. Dit jaar hoop ik voor de 28e keer de Nijmeegse te gaan lopen. In het verleden deed ik de 40 kilometer. Nu vind ik 30 mooi zat.” Haar dochter Henny is feitelijk de aanleiding voor het fanatieke wandelen geweest. “Henny kon niet goed rekenen en taal, maar was wel heel goed in wandelen. Dat ben ik met haar gaan doen en we zijn niet meer opgehouden. Henny loopt wel iets minder ver, maar doet toch ook rustig tochten van 15 tot 20 kilometer. In augustus gaan we samen naar de Heuvelland4daagse. Dat wordt elke dag veertien kilometer flink klimmen en dalen.”

‘Volgend jaar zeker weer’

Willemijn en Sander Nobel besloten in maart de organisatie van de Avondvierdaagse over te nemen. Afgelopen week bleek het voorbereidende werk ingewikkelder te zijn dan ze dachten. Dit jaar gaat het evenement niet door “Maar”, zo verzekert Willemijn, “volgend jaar komt er 100 procent zeker een Avondvierdaagse. We hebben de draaiboeken van voorgaande jaren gekregen en daarmee de vergunningen aangevraagd. De veiligheidseisen zijn echter een stuk aangescherpt in de afgelopen jaren. Er worden allerlei voorzorgsmaatregelen geëist die best logisch zijn, maar niet 1-2-3 geregeld kunnen worden en beschreven. Voor 2023 hebben we nu genoeg tijd dat wel te doen en de gemeente heeft toegezegd dat ze ons daarbij zullen helpen. Heel jammer voor de vele kinderen die zich zo verheugen op eindelijk weer een Avondvierdaagse. Volgend jaar gaat het zeker lukken!”