Hans Janssen is directeur van de regionale ambulancedienst. Hij schrijft iedere maand voor Dordt Centraal een column over zaken die hem raken binnen en buiten de zorg.
Het zijn bewogen tijden. Dat weten de inwoners van Alblasserdam als geen ander. Een zorgboerderij, een veilige haven voor kwetsbare mensen, werd een plaats delict, nadat iemand uit het niets begon te schieten op de aanwezigen. Met noodlottige consequenties.
Ik laat die vrijdagochtend nogmaals door mijn gedachten gaan. Het eerste belletje vanuit onze meldkamer ambulancezorg: ‘We hebben te maken met een schietpartij en mogelijk zijn er al twee overledenen. De dader is nog niet gepakt en wie weet zijn er nog meer slachtoffers. We weten nog niet alles, maar het is alle hens aan dek’.
Voortdurend werd ik op de hoogte gehouden en na enige tijd ontving ik het bericht dat het sein veilig was gegeven, dat de dader was gepakt en de hulpverlening in volle gang was. Een koele samenvatting van een groot menselijk drama, dat een enorme impact heeft op de betrokken families en de gemeenschap, maar tevens op alle hulpverleners die in korte tijd werden opgetrommeld. Het verdriet en de impact zijn enorm.
Bij de zorgboerderij wemelde het van de politie, twee traumahelikopters, vier ambulances en heel veel hulpverleners die bij dergelijke crisissituaties opgeschaalde grootschalige bijstand moeten verlenen. Hoewel de geüniformeerde en niet- geüniformeerde hulpverleners hiervoor zijn opgeleid, is elke situatie opnieuw een uitdaging en spannend. Volgens protocol worden de veiligheidsvoorschriften nauwgezet afgewerkt: wat is de situatie, zijn er slachtoffers, waar bevinden zij zich, welke hulp hebben ze nodig, is het veilig, is de dader nog aanwezig, is er sprake van een vuurwapen?, enzovoort. Onder grote druk wordt slagvaardig gezocht naar belangrijke antwoorden. Dergelijke grootschalige inzetten gaan vooral over samenwerking, afstemming en opvang.
Voor de collega’s van de meldkamer is goede opvang essentieel. Zij worden immers als eersten via de telefoon blootgesteld aan de angst en paniek van de situatie op de zorgboerderij. In een dergelijke crisistoestand professioneel en efficiënt blijven handelen, vergt het uiterste van onze mensen. Voor de collega’s op de ambulance is dat niet anders. Zij aanschouwen de situatie ter plaatse in alle lelijkheid. Door hun fysieke aanwezigheid en professionele betrokkenheid worden ze deelgenoot. Zij moeten alles van zich af kunnen praten en het liefst ook met elkaar, waardoor ze greep krijgen op de indrukken en emoties. Alleen zo hou je dit werk vol.
Hans Janssen
