DORDRECHT – Hans Janssen is directeur van de regionale ambulancedienst. Hij schrijft elke maand voor Dordt Centraal over zaken die hem raken binnen en buiten de acute zorg.
Alle corona-ellende lijkt even naar de achtergrond te zakken als we ons met elkaar druk kunnen maken om sneeuwval en lage temperaturen. Lekker even aan heel andere zaken denken en genieten van winterse taferelen. Met uitzicht op een besneeuwde tuin zitten we zondagochtend met onze vier kinderen aan de ontbijttafel, als de oudste zoon plots aankondigt lid te willen worden van een heuse studentenvereniging. En ook nog een met een flinke reputatie. Ik ben even uit het veld geslagen en dwing mezelf tot een begripvolle reactie. “Wat denk je daar te kunnen halen?” Zelf ben ik niet zo van het gebral, gezuip, ontgroenen en ‘het smeden van een band voor het leven’.
En dan komen ook hier de coronatentakels tevoorschijn. De huidige omstandigheden brengen veel studenten in een sociaal isolement. Er wordt niet meer geloerd in de collegezalen, gegeten in de mensa of samen gestudeerd in de bieb. De jus van het studeren is eraf. Mijn zoon zoekt daarom de gezelligheid, hij wil een nieuwe vriendenkring opbouwen, Utrecht samen verder ontdekken en zo meer. Ik snap het, maar tegelijk vraag ik me van alles af.
Onwillekeurig denk ik aan het afschrikwekkende incident in België, waar een groep van zeven studenten van vereniging Reuzengom rechtstreeks betrokken was bij de dood van een medestudent die ontgroend moest worden. Hij moest liters alcohol en visolie drinken, urenlang in een zelf gegraven put met ijskoud water zitten, er werd over hem heen geplast en hij werd gedwongen een pap te eten waarin een muis was vermalen. Toen de jongen niet meer reageerde op aanspreken werd hij uit de put gehaald en bleek hij al niet meer te reanimeren. De bedoelde ‘vrienden voor het leven’ hadden in de tussentijd hun sporen weggepoetst, foto’s en filmpjes gewist en de chatgroep verwijderd. De Leuvense universiteit legde recent een taakstraf en schorsing op… och gut.
Zo ver zal het met onze zoon vast niet komen. Maar ik hoop oprecht dat ook de huidige jongere generatie het afgelopen jaar snel achter zich kan laten en we met elkaar opgelucht kunnen terugblikken op een onvoorspelbaar en beklemmend verlopen periode. Nu eerst maar eens sneeuwballen gooien.
Hans Janssen
