DORDRECHT – In deze rubriek lichten Bram en Ria Broekhoven ieder laatste weekend van de maand een foto of briefkaart uit hun imposante collectie historisch beeld van Dordrecht. Kijk voor veel meer beeld en informatie op www.dordtsekaart.nl. Deze keer: de Krispijntunnel.
In een periode van twee decennia kan er veel veranderen in een stad. Maar soms blijft ook een situatie of gebeurtenis in al die jaren ongewijzigd. Tussen 1935 en 1955 werd door de onvermijdelijke opkomst van ‘de automobiel’ een striktere scheiding tussen snelverkeer en langzaam verkeer vaker nodig. De fietsers konden het tot in de jaren 30 altijd nog best wel goed vinden met de vele paard-en-wagens en grote bakfietsen, maar in de vijftiger jaren was het met de genegenheid voor gevaarlijke en snelle voertuigen wel voorbij. Er moesten maatregelen worden getroffen.
Op de foto van Joost van de Weg (1938) zien we dat bij de bouw van de Krispijntunnel in 1937 een brede doorgang was gemaakt voor ál het verkeer. Ook de auto werd in de tunnel gedoogd. Dat zien we aan het verkeersbord, waaruit blijkt dat het verboden was om met auto’s in te halen in de tunnel. We zien de vele fietsers om 10 over 12 richting huis gaan vermoedelijk om even te lunchen.
Ondanks de duidelijke zichtbaarheid van de Dordtse toren werd het toch nodig gevonden een klok te plaatsen, zodat de Dordtenaren zich weer op tijd naar het werk zouden begeven. Ook grappig om te zien dat -toen ook al- werd gewaarschuwd met een verkeersbord dat de auto’s niet te hoog mochten zijn, omdat de hoogte van de tunnel slechts 3 meter en 40 cm was. Een vluchtheuvel zorgde nog voor een enigszins veilig gevoel bij de Dordtenaren.
Kijken we nu naar de ansichtkaart van 20 jaar later. Dezelfde vluchtheuvel is verdwenen. Eén miezerig paaltje is blijven staan. De klok staat er ook nog, maar is wat verplaatst. De auto heeft de tunnel volledig in bezit genomen. De fietsers zijn verbannen naar nauwe doorgangen naast de tunnel. Maar… één constante factor is gebleven. Onze Dordtse Dom bleef staan en statig toekijken zoals al die tijd.
Maar nu, zijn de veranderingen ná de jaren 50 doorgegaan? De klok is verdwenen. Automobilisten blijven zich nog wel steeds verslikken in de hoogte van de tunnel. Regelmatig rijden zij zich nog steeds klem ondanks allerlei waarschuwingen. Was tot dan toe de zichtbaarheid van de Grote Kerk een gegeven. Nu is het toch af en toe zoeken. Door de hoogbouw in de binnenstad kunnen we de grote wijzerplaten maar nauwelijks meer terugvinden in ons stadsbeeld.
Daarom zou zo’n duidelijk zichtbaar uurwerk op die plaats nu niet misstaan. Alhoewel tegenwoordig iedereen op zijn mobiele telefoon even de tijd kan aflezen in het verkeer. Oh wacht… dat gaat per 1 juli ook veranderen. Dus dan toch maar weer zo’n klok?
Eén ding is zeker… de tijd zal ook in ons mooie Dordrecht nooit stil blijven staan.
