DORDRECHT – Dat er tachtig jaar na het eindigen van de tweede wereldoorlog nog altijd niet gekende verhalen worden blootgelegd, ondervindt de Dordtse familie Sebes in dit herdenkingsjaar aan den lijve. Hoe een foto van een tot dan toe onbekend familielid in Museum 1940-1945 leidde tot de ontdekking van naaste familie in Engeland, van wier bestaan vader en dochter Rob en Roxanne Sebes eerder geen flauw benul hadden. (Foto: Stolk Fotografie)
Tijdens de Nationale Dodenherdenking in Dordrecht legden de Nederlandse en Britse tak van de familie afgelopen zondagavond gezamenlijk een krans voor hun gemeenschappelijke voorouder: oorlogsheld Hendrik Sebes.
Dordt Centraal spreekt Roxanne vlak voordat ze op het punt staat om haar ‘nieuwe’ familieleden af te halen. Zij zegt enorm toe te leven naar zondag . “Het is heel bijzonder. We komen tenslotte uit hetzelfde nest”, vertelt Roxanne. De door haar met vasthoudendheid uitgeplozen familiehistorie, die jaren in beslag nam en waarbij ook zus Alyssia en moeder Gosia betrokken waren, begint als vader Rob haar vertelt in Museum 1940-1945 een foto te hebben gezien van een zekere Hendrik Sebes, geboren op 23 juli 1919 in Dordrecht. Zijn militaire loopbaan bracht hem tijdens de tweede wereldoorlog naar Engeland, waar hij trouwde met een Britse vrouw. In de zomer van 1942 werd hun zoon Terry geboren. En daar neemt het verhaal een tragische wending. Hendrik was echter maanden eerder terug gekeerd op Nederlandse bodem om daar als spion sabotageacties uit te voeren. Na een week of drie werd hij gearresteerd. Toen Terry het levenslicht zag, bevond zijn vader zich in gevangenschap. Uiteindelijk werd hij op 6 september 1944 in Mauthausen gefusilleerd, een dag na Dolle Dinsdag. Met andere woorden: het was oorlogsheld Hendrik niet gegund om zijn zoon, die een week voor de executie van zijn vader zijn tweede verjaardag vierde, ooit te zien, laat staan vast te houden.
Nieuwsgierigheid
De persoon Hendrik Sebes is nooit eerder in de familie ter sprake gekomen en dus hechtte Rob er in eerste instantie niet al te veel waarde aan. Hij sprak er echter wel over met Roxanne, waarmee hij zijn dochter nieuwsgierigheid wist te prikkelen. Zij ontplooide met enthousiaste voortvarendheid een zoektocht naar dit onbekende familielid. Met enorm verrassende resultaten. Roxanne: “Ik heb de stamboom uitgetekend en Hendrik Sebes blijkt een achterneef van mijn opa te zijn geweest.” Haar intensieve naspeuringen leveren legio informatie op. Gaandeweg krijgt dit bijzondere, maar ook verdrietige verhaal steeds meer vorm en ontstaat er een beeld van de persoon Hendrik Sebes als zoon, echtgenoot en vader. Uiteindelijk weet Roxanne via social media contact te leggen met Andrew, de zoon van Terry en dus de kleinzoon van Hendrik. Terry is inmiddels in de tachtig en heeft twee kinderen en een handvol kleinkinderen gekregen. “Een hartstikke lieve en guitige vent om te zien. Een typisch Engelse man”, omschrijft Roxanne. “Zijn vader krijgt ineens handen en voeten. Voor hem is het als het ware eigenlijk de eerste keer dat hij zijn vader ontmoet.”
Sterke band
Inmiddels is er een sterke band tussen de Dordtse en overzeese tak van de familie Sebes ontstaan. Andrew Sebes en zijn tienjarige zoon Ronnie Hendrik – die, zo vertelt Roxanne, in de klas heeft verteld dat hij Dordrecht gaat – zijn dezer dagen op familiebezoek in Dordrecht. Samen met Roxanne en Rob hebben zij tijdens de Dodenherdenking in Dordrecht een krans gelegd als eerbetoon aan Hendrik Sebes. “Een hele eer en een grote erkenning”, verklaart Roxanne met gepaste trots. “Deze verhalen moeten verteld blijven worden. Want aan mensen als Hendrik hebben we zoveel te danken”, betoogt Roxanne. Dankzij haar enthousiasme heeft Roxanne het ontroerende en tragische levensverhaal van één van die mensen voor de overlevering vorm weten te geven. En dat zij er een hele familie bij heeft gekregen, is méér dan mooi meegenomen!
