‘Actie, actie, actie!’ Het klonk uit honderden kelen. De hardwerkende arbeiders pikten het niet meer, legden het werk neer en schreeuwden om beter loon. Soms ging het er hard aan toe, soms was er een ludieke actie. Ik spreek in verleden tijd, want hoewel de onvrede (“alles wordt duurder, maar mijn inkomen stijgt niet mee”) eigenlijk precies hetzelfde is als ‘vroeger’, gaat het er tegenwoordig nogal saai aan toe bij loonconflicten tussen werkgevers en werknemers.
Ik ga hier zeker geen pleidooi houden voor harde actie van hordes ontevreden arbeiders, die opgehitst door marxistische vakbondsleiders de straat opgaan, de klinkers er uit wroeten en daarmee de ijlings opgeroepen ME bekogelen. Wel verbaast het me dat er zo weinig oprechte boosheid te signaleren valt. Vele jaren bleef het inkomen van Jan met de pet achter bij de prijsontwikkelingen in ons welvarende landje en pas nu, nu armoede een groot thema is, liggen er bij CAO-onderhandelingen forse looneisen op tafel.
Eisen van 10 procent of méér loon zijn eerder regel dan uitzondering en ik heb er geen moeite mee. In diverse bedrijfstakken zijn de eisen ingewilligd en ook veel pensioenfondsen trokken (eindelijk) de uitkering fors op. Ik krijg er een beetje het Jacobse en Van Es-gevoel van: “geen gezeik, iedereen rijk!” In veel bedrijfstakken en bij de overheid is er echter nog strijd. Nou ja, verschil van inzicht dus. De trein reed onlangs niet, de bus komt straks niet en binnenkort staken de vuilnisman, boa en andere ambtenaren. Actie, actie. Nou ja…
Best wel goed dat er nog steeds vakbonden zijn. Vader zaliger, die uitstekend verdiende en geen bond nodig had, overtuigde mij daar al op jonge leeftijd van. Zonder bond geen vuist. Nou ja vuist, u snapt ‘m wel. Het gaat er allemaal wat tammer aan toe dan in die niet altijd zo goeie ouwe tijd, maar het is nodig. Armoede los je niet op met pleisters plakken, maar met geld. Staken mag overigens best wat publieksvriendelijker. Je kunt de trein en de bus bijvoorbeeld gratis laten rijden. Of pleit ik nu voor actie die niet meer van deze tijd is?
Thijs Blom
