Heb jij eigenlijk wel eens wat positiefs te melden? Het is een vraag die journalisten en columnisten wel vaker krijgen en mijn antwoord is steevast ‘ja’. Helaas is er in de wereld vaker slecht dan goed nieuws en heeft mijn beroepsgroep de gezonde afwijking om (vermeende) misstanden aan de kaak te stellen. Groot en klein leed zijn vaak makkelijker onderwerpen om over te schrijven dan zaken waarvan sommigen nuchter vaststellen dat het ‘gewoon’ is, omdat het ‘zo hoort’. Maar deze week werd me weer eens duidelijk dat gewoon soms best speciaal is.
Het telefoontje van mijn nichtje was buitengewoon verontrustend. Mijn zus was tegen de vlakte gegaan en het leek verdacht veel op een hartstilstand. Gelukkig had mijn nicht al 112 gebeld, want wat zou ik, twee straten verderop wonend, voor mijn zus kunnen betekenen? Ik haastte me richting het onheil en tot mijn verbazing stond de ziekenwagen al voor de deur en waren twee medewerkers van de Ambulancedienst al met mijn zus in de weer. Die zat nogal bleek op de bank aan allerlei apparaten, maar de toch wel geruststellende boodschap kwam snel.
Ook voor mijn nicht was het een verademing om te horen dat haar moeder “alleen maar” was flauwgevallen. Het hoeft weinig betoog dat ook ik nogal opgelucht was. Nadat mijn zus haar man verloor, onze vader overleed en ze stopte met Het Theewinkeltje wilde ze wat gas terug nemen en de winkel digitaal voortzetten. Het succes was iets te groot; ze werkte te veel en te lang. Dus klanten die dit lezen; graag even uw begrip als de bestelling iets langer op zich laat wachten.
Wat ik hier vooral wil zeggen is dat ik diep respect heb voor de snelheid en professionaliteit van onze Ambulancedienst. Ze zijn er sneller dan dat ik een afspraak kan maken bij de huisarts. Mijn moeder ging een tijd geleden ook van haar stokje en ook toen was er snel en adequaat hulp. In beide gevallen viel me op hoe serieus alles gecheckt en uitgelegd werd. Ik hoop die jongens zelf nooit nodig te hebben, maar als zij model staan voor de kwaliteit van onze gezondheidszorg zit het wel snor. Deden zij gewoon hun werk? Nou, gewoon is soms best speciaal. Ik geef ze bij deze graag een vette pluim.
Thijs Blom
