DORDRECHT – Na 22 jaar als internist-intensivist neemt Leo te Velde per 1 januari afscheid van het Albert Schweitzer ziekenhuis. Corona (ook letterlijk ‘kroon’) bleek uiteindelijk heel toepasselijk de kroon op zijn carrière. “Die periode was zo extreem, dat ik daarna kon zeggen: ik heb alles nu wel beleefd. Ik ben 60 en nog niet van plan om te stoppen met werken, maar ik wil de Intensive Care verlaten op het hoogtepunt. Het is bovendien tijd om andere dokters aan de beurt te laten.” (Foto: ASz)

Gedurende de hele coronaperiode was Te Velde het medisch hoofd van de IC, bij uitstek een afdeling die langdurig tegen grenzen aanliep die niemand ooit voor mogelijk had gehouden. “Het persoonlijke leed van patiënten en hun naasten was enorm, de druk op medewerkers ook. Elke dag moesten we nieuwe oplossingen bedenken voor onze steeds veranderende behoefte aan personeel, materiaal, medicijnen, ruimte, enzovoort. Er vonden acute verbouwingen plaats, patiënten werden door het hele land verplaatst. Daarvoor waren geen vergaderingen nodig, niemand zei ‘ja maar’ of mopperde, we deden gewoon wat nodig was. Iedereen voelde aan hoe groot en belangrijk het was. Maar het was ook een onvergetelijk mooie ervaring om zo slagvaardig te werken. Daarna teruggaan naar het alledaagse viel me zwaar.”

Trots

Niet dat de twintig jaar daarvóór nou zo rustig waren. “Toen ik begon als intensivist, hadden we nog drie IC’s: op de locaties Dordwijk en Amstelwijck en in Zwijndrecht. Die zijn in de loop der jaren samengevoegd tot één moderne afdeling, die hoog staat aangeschreven. We zijn zeer actief en ook populair op het gebied van medisch onderwijs en stages voor artsen van andere specialismen. We hebben een enthousiast team van verpleegkundigen, waarin diverse aanvullende specialisaties te vinden zijn. Daar mogen we trots op zijn en dat ben ik ook. Nu is de tijd gekomen om de groep intensivisten, voornamelijk al wat oudere mannen, te verjongen.”

Actief

Een nieuwe lichting staat al klaar om aan te treden en omvat drie jongere, vrouwelijke intensivisten. Voor pensionering is Te Velde nog te jong. “Ik wil niet stoppen met werken, maar actief nog een laatste fase ingaan van andersoortig werk, bijvoorbeeld op het snijvlak van medisch en organisatorisch. Interimfuncties, tijdelijk ergens orde op zaken brengen. Ik weet het nog niet precies en heb het nog niet gevonden. Maar als ik nu niet actief hier vertrek, dan vrees ik dat er niets verandert, terwijl wel de tijd verstrijkt.”

Huisdokter van het ziekenhuis

Het vak van intensivist omschrijft Te Velde graag als ‘de huisdokter van het ziekenhuis’. “Enerzijds is het supermodern, maar het heeft ook iets ouderwets in die zin dat je vaak met de patiënt en de familie praat over vragen als: wat wil je zelf, wat vind je belangrijk, wat verwacht je nog? Die holistische benadering vind ik onmisbaar in een medische wereld waar professionals in toenemende mate een kei zijn in iets, maar niet in heel veel. De focus op orgaangeneeskunde staat soms op gespannen voet met het zorgen ‘met hoofd, hart en ziel’.”