Of ik een open deur intrap als ik stel dat een wethouder zich aan de wet moet houden? Helaas niet. Meer dan 150 wethouders in ons land doen dat namelijk niet. Zij maken gebruik van een maas in de wet. Moet die wet dan niet aangepast worden?, zult u denken. Ja, dat denk ik wel. Je sloopt bijvoorbeeld de ontsnappingsclausule uit die wet, zodat die belangrijke bestuursfunctie niet meer ingevuld kan worden door dekselse wetsovertreders. (Foto: Stolk Fotografie)
Voor het geval u het gemist heeft; er is weer eens gedoe over zo’n wethouder. Ditmaal in Papendrecht. De ophef is veroorzaakt door een lawaaipapegaai uit de oppositie, die vindt dat bij een ceremonie ter herdenking van de watersnood (althans de gift van tien huisjes op het Weense Plein daarna) vanmiddag zo’n wethouder niet de Oostenrijkse ambassadeur kan ontvangen. Volgens mij kan dat best en interesseert het deze bezoeker geen bal, maar het opgewonden standje vindt het een uitgelezen moment om weer eens zijn punt te maken.
De wethouder heeft volgens zijn criticaster (ik citeer) ostentatief aangegeven geen deel te willen uitmaken van de Papendrechtse samenleving. De woordkeus is koddig, maar ik kan me er wel in vinden. Een vent uit Apeldoorn halen (hadden ze echt niemand uit de buurt?), die belooft naar Papendrecht te komen en na benoeming naar Goeree Overflakkee verhuist is gewoon een onbetrouwbare flapdrol. Maar de lokale Raad liet ‘m in mei gewoon zitten.
Of ik er erg mee zit? Nee hoor. In Dordt hebben ze ook een dame uit Barendrecht gehaald. Ik reken mensen liefst af op hun daden en beloften, dus als gemeenteraden aangeven dat ze dispensatie willen verlenen aan ‘buitenstaanders’ ga ik er in al mijn naïviteit maar vanuit dat het een droomkandidaat voor de functie was. Er deugt geen donder van, de betrokkenheid bij de lokale samenleving is geen 100 procent. Maar als gemeenten massaal de maas in de wet aangrijpen kun je de wet beter schrappen.
Thijs
