DORDRECHT – Ben Corino doet wekelijks voor Dordt Centraal verslag vanuit de lokale en regionale politiek. Deze over oplopende kosten en selectieve kruideniersmentaliteit. 

Een zekere vasthoudendheid en oog voor de verschillende belangen kenmerken een goed bestuurder. Een stad besturen houdt in: het gesprek met partijen aangaan. Tijd schept ruimte om voortschrijdende inzichten en ervaringen op te doen. Een goed voorbeeld was deze week de discussie tijdens de presentatie van de cijfers en plannen over nieuw beleid voor opvangvoorzieningen. Dit verliep heel wat beter dan een jaar geleden.

Zand in de motor

De inhoud en de presentatie kenden een betere voorbereiding en er ontstond zowaar een dialoog tussen de commissieleden en betrokken buurtbewoners. Er werd gesproken, geluisterd en van het verleden geleerd. Uiteraard betreft het een tussenfase uit het proces, maar toch. We weten dat dit college een aantal lastige dossiers op de burelen heeft liggen. Er zijn bestuurlijke en beleidsakkefietjes die spelen. Sportpark Schenkeldijk is zo’n dossier, waarin belangen van sportverenigingen en het stadsbestuur botsen met als resultaat: zand in de motor. De partijen staan recht tegenover elkaar. Andere spelers, zoals tennisverenigingen, jeu-de-boulesclubs, voetbalverenigingen en de Sportraad nieuwe stijl geven af op de wijze waarop met hun belangen om wordt gegaan. Niet echt serieus.

Spek en bonen

In een radio-uitzending vroeg de voorzitter van de Sportraad, Leen van de Klis, zich publiekelijk af wat voor zin het heeft als adviezen van de Sportraad er voor het college blijkbaar niet toe doen. Relevante informatie en communicatie blijven achterwege en de Sportraad lijkt een soort ‘spek en bonen-status’ te hebben. Wat was het toenmalig college met trots vervuld bij de opening van de Sportboulevard! Dordrecht schoot treden omhoog in aanzien binnen de Nederlandse sportwereld. Niet mooi dan? Jazeker, echt wel! Maar ook dit proces kende missers in de communicatie tussen de gemeente en de sportverenigingen die hoog opliepen. En ondertussen, zo bleek deze week, is het een complex geworden waarvoor de stad jaarlijks bovenop de 544.000 euro de komende tien jaar extra onderhoudskosten van 400.000 euro moet gaan ophoesten. De commissieleden kunnen niet anders dan met forse tegenzin instemmen. Er is immers geen keuze. Wat ook al eerder gold voor het prestigeproject Energiehuis, waar bakken geld bij moesten, omdat het gebouw toch niet zo praktisch en energiezuinig bleek te zijn als gedacht.

De Sportboulevard heeft veel extra onderhoud nodig. (Archieffoto: Thymen Stolk)

Prestigieuze projecten

Voortschrijdend inzicht? Maar ook omdat de gemeente de huurders zelf liet uitvinden hoe het gebouw financieel te runnen. Dat dit niet goed ging, moge bekend zijn. Niet handig, gaf men achteraf toe. Hoe dan ook kostte het de gemeente veel geld. Miljoenen hebben de missers gekost. Tja, waar gehakt wordt vallen spaanders, zal de neutrale lezer zeggen. Klopt, hoort bij besturen en ondernemen. Het kan wel eens niet goed gaan. Graag trekt men voor grote prestigieuze projecten grif de knip: nieuwe bruggen, prestigieuze (festival)projecten. Goed voor stads ego!  Zit wat in. Daar mag je best in investeren.

Kruideniersmentaliteit

Maar je zal maar zo’n Vrije Tuinder zijn. Die sinds de zeventiger jaren een stuk groen in de stad onderhoudt en nu moet wijken voor woningbouw. En van het college te horen krijgt dat het huurcontract niet wordt verlengd en je mag (lees: moet) vertrekken. Er was geld voor de verhuizing geboden. Maar niet toereikend. Er was naast de tweeënhalve ton nog 115.000 euro nodig voor de parkeerinfrastructuur. Nou dan maar niet!, zo reageerde dit college. Dan verdelen we het geld wel over andere projecten. Tenzij, tenzij de gemeenteraad de ballen heeft om de woorden uitgesproken tijdens de commissievergadering in daden om te zetten en in een motie om extra geld vraagt. De kruidenier is geleidelijk uit het straatbeeld verdwenen. Maar de kruideniersmentaliteit? Niet bij dit Dordtse gemeentebestuur, wanneer het om projecten gaat, zoals sportverenigingen en frank en vrij schoffelende Vrije Tuinders. Selectieve kruideniersmentaliteit.

Deze week in Studio De Witt

Zaterdag is Chris Moorman de hoofdgast in de uitzending van Studio De Witt. De geboren Zwijndrechtenaar heeft een warm hart voor zijn gemeente. Hij maakte een uitstapje naar de Dordtse buurgemeente en maakte naam als Chris Wierook. Hij handelde in wierook, maar ook in mineraalstenen. Moorman staat bekend als een politieke activist, hoewel tegenwoordig wat rustiger dan in het verleden. Na zijn schoolperiode in Zwijndrecht en Dordrecht volgde hij een ondernemersopleiding voor binnenhuisinrichting in Tilburg. Zijn basis-technische opleiding brachten hem onder andere bij Fokker in Dordrecht. Politiek-maatschappelijke interesse was er al vroeg bij Moorman. Ook in de lokale politiek. Hij is de nestor van de Zwijndrechtse gemeenteraad voor de lokale partij Algemeen Belang Zwijndrecht. Kleurrijk en tegendraads. Dat is de hoofdgast van deze zaterdag.

In het tweede uur is er de aandacht voor de actualiteit uit Dordrecht en Drechtsteden. Dichter van Dienst is Merel Meijers.

Het derde uur staat in het teken van de politiek actualiteit aan de Politieke Stamtafel.

Studio De Witt is iedere zaterdag van 10.00 tot 13.00 uur te beluisteren op Drechtstad FM.