DORDRECHT – Ben Corino doet wekelijks voor Dordt Centraal verslag vanuit de lokale en regionale politiek. Deze week schrijft hij over de uitzending van Zembla; over wat Dupont/Chemours heeft losgemaakt in Dordrecht en de politiek. Lokaal, provinciaal en landelijk. ‘Schokkend’, is de veel gehoorde kwalificatie. Veel nieuwe onthullingen, waardoor politici van hun stoel vielen? Om eerlijk te zijn niet, want wat PFAS aanricht, daarover is genoeg gezegd en geschreven. Wie hiervoor de ogen sluit, heeft blijkbaar een teflon-plaat voor de kop. Overigens is het chemieconcern tegelijk met de onthullingen van Zembla bezig met een PR-campagne waarin het belang van zijn producten onder de aandacht wordt gebracht. (Foto: Stolk Fotografie)
List en bedrog
De geruchtmakende Zembla-uitzending gaf een confronterend inkijkje in het reilen en zeilen van het chemisch concern, gekleurd door list en bedrog. Het ging over DuPont, na de technisch-juridische splitsing van het concern Chemours. De kwalificatie list en bedrog slaat op het verdoezelen van feiten die in de jaren zestig en later bij het bedrijf bekend waren. C8, PFAS en PFOA leverden kankerverwekkende onderzoeksresultaten op. Ratten sneuvelden vroegtijdig in het onderzoekslaboratorium, net als de apen, ik meen chimpansees, die slechts zestien van de geplande negentig testdagen wisten vol te houden om vervolgens het loodje te leggen. Feiten die het programma met zorgvuldige onderzoeksjournalistiek boven water wist te halen. De resultaten van het onderzoek mochten niet bekend worden gemaakt van DuPont. De illusie in stand houden dat het allemaal veilig was waar men zich mee bezighield. Let wel; bij de opening van de Dordtse DuPont-vestiging in het begin van jaren zestig was het al bekend dat de PFAS-stoffen niet afbreekbaar waren in het milieu en het lichaam. DuPont deelde haar onderzoeksbevindingen niet met de autoriteiten in de USA, wat men wel verplicht was.
Werkgelegenheid
In Nederland wist men, net als de Amerikaanse autoriteiten, ook niet van het PFAS-gesjoemel van DuPont. En de Nederlandse huishoudens waren maar wat blij met de anti-aanbakpannen, waarmee onze welvaartscultuur verrijkt werd. En niet alleen in die pannen, maar ook in kleding, medische apparatuur, regenpakken en ga zo maar door. Het personeel van de Dordtse vesting droeg, en, als ik mij niet vergis, draagt het bedrijf nog steeds op handen. De veiligheidseisen op het bedrijfsterrein zijn hoog en het merendeel herkent zich niet in de feiten die nu boven water zijn gekomen. Een andere beleving en perceptie van de feiten en gang van zaken. Daarnaast speelt nog het aspect van werkgelegenheid. Maar ook ontkenning speelt hier een rol. Bij het goede werkgeverschap is wel een kanttekening te plaatsen. Denk maar aan de Dordtse vrouwen die onbeschermd met de lycra-draden moesten werken. Vervolgens werd uit later onderzoek duidelijk dat er bij deze vrouwen sprake was van miskramen, misvormde baby’s en onvruchtbaarheid.
Schandaaljournalistiek
In 2015 barstte in de USA het grote milieuschandaal los rond de DuPont-fabriek in Harrisburg, waar toen duidelijk werd dat DuPont decennialang willens en wetens gezwegen heeft over de risico’s voor mens en omgeving. Dat Chemours er nu alles aan doet om de PFAS-uitstoot aan te pakken, laat onverlet dat het bedrijf moreel en juridisch aansprakelijk is voor de in het verleden aangerichte schade bij mens en milieu. Want men wist het, dat heeft de uitzending van Zembla aangetoond. En de Chemours-reactie om de journalisten van Zembla te betichten van schandaaljournalistiek maakt duidelijk dat men niets heeft geleerd van het verleden. De wakker geschudde politici en bestuurders moeten nu maar eens hun telflon-spierballen in deze kwestie tonen.
