De verwoestende aardbevingen en de desastreuze gevolgen hebben niemand onberoerd gelaten. Ook mijn gezin leverde zakken kleding in bij de moskee en doneerde op giro 555. Meer kun je eigenlijk niet doen. Maar daar dachten vorige week veel mensen anders over. Zij kwamen zélf in actie, door geld in te zamelen voor andere potjes, met overigens hetzelfde doel; op één of andere manier de nood lenigen in Turkije en Syrië. Hoewel ik snap dat al die acties vanuit het hart kwamen, moet het mij van het hart dat één actie me wel erg bevreemdde.
Vijf Dordtse politici, waarvan er vier in de gemeenteraad zitten, besloten óók geld in te zamelen. Niet voor giro 555, maar voor een ander potje dus. En dat, helaas niet erg volle, potje gaan ze deze week hoogstpersoonlijk naar Turkije brengen. Op het moment dat ik dit schrijf weet ik niet of ze dat plan hebben doorgezet, maar ze leken me nogal vastberaden. Vier van de vijf hebben Turkse roots en weten familie en vrienden onder de slachtoffers, dus dan snap ik heel goed de aandrang om méér te doen. Maar doe dat a.u.b. op persoonlijke titel.
Dat je geld inzamelt voor heel specifieke doelen is ieders goed recht, maar hoe arrogant ben je als je hardop zegt dat je het geld persoonlijk gaat brengen om te zien dat het goed terecht komt? Volksvertegenwoordigers, mensen met een voorbeeldfunctie, voeden zo het onderbuikgevoel van toch al niet zo gulle gevers, dat geld van hulpacties via 555 aan strijkstokken blijft hangen. Hoe goed ze het ook bedoelen, hulpverleners worden niet graag voor de voeten gelopen door ramptoeristen uit Dordrecht.
Het geld voor vijf vliegtickets was aan giro 555 ook beter besteed geweest. Nogmaals, ik weet niet of ze al zijn afgereisd, maar als dat niet zo is, zou ik zeggen; beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. En of u het nou net als ik een rare actie vindt, of juist een sympathieke, zullen we allemaal nog een extra overschrijving doen? Gewoon op 555, het Rode Kruis zorgt echt wel dat het goed besteed wordt.
Thijs Blom
