DORDRECHT – Een ‘bakkie’ doen bij Marry Huijgen betekent koffie met veel lekkers. (“Neem gerust. Nog een koekie, stukkie chocola, dan?”) Maar eerst gaat Marry op de foto met haar boek.

De 86-jarige Marry Huijgen poseert als volleerd model op het Beverwijcksplein voor Het Stadswiel, waar ze nu ruim tien jaar woont. Als Dordt Centraal-fotograaf Thymen klaar is met fotograferen en in zijn auto wil stappen, wordt zijn jaszak vol snoep gestopt en zwaait Marry hem uit. “Dag jochie, dag lieverd, kijk je uit onderweg?” Hoewel Marry een rollator gebruikt (“Ik zit met m’n evenwicht”) loopt ze met verbazingwekkende snelheid Het Stadswiel in, naar haar appartement. Tijd voor koffie. “Je krijgt er banketstaaf bij. Ik neem een kaakie, want ik heb teveel gesnoept. Vorige week had ik banketletter en nam ik iedere keer een stuk. Aan het eind van het liedje had ik de hele S op.”

‘Tante’ Marry Huijgen
Het grootste deel van haar leven bracht Marry Huijgen door op de Dordtse weekmarkt, waar ze bloemen verkocht. Ze groeide uit tot Dordtse van iconische proporties. Voor veel oudere Dordtenaren is zij de verpersoonlijking van een deel van hun jeugd. En wie denkt een familie te hebben zonder tantes, heeft het mis. Iedere Dordtenaar heeft ’tante Marry’. Ze is bekend van het aloude standwerken met uitroepen als: ‘bloemen van Huijgen, die zullen niet buigen!’ en ‘doe mee met het VVP, het Volle Vazen Plan’.

Rode draad
Over haar leven op de markt heeft ze het boek ‘Vertellingen van Marry Huijgen, het bloemenvrouwtje’ geschreven. In samenwerking met haar familie en onder redactie van Ine de Koning-Huijgen en Robert de Koning kwam een bundel tot stand die zich laat lezen als een fotoalbum met uitgebreide bijschriften. De bloemenmarkt is de rode draad in haar bestaan en het kost haar nog steeds moeite om er afstand van te nemen. Haar leeftijd laat het niet meer toe om op de markt te werken. “Door dit boek ben ik wel opgeknapt”, zegt Marry. “Want die coronatijd heeft er ingehakt bij me. Ik heb twee jaar voor het woonkamerraam gezeten, maar ben er vier jaar mee achterop geraakt. Je moet je voorstellen dat ik altijd zo graag buiten ben en dicht bij de mensen en ineens kon dat niet. Het was verschrikkelijk.” Lees het hele verhaal, door Caty Kroon, in de Dordt Centraal van deze week.