“Ik snap hier geen reet van”. Het klinkt niet netjes, maar duidelijk is het wel. Ik ben net door de draaideur gelopen en sta nu in de grote hal van het Albert Schweitzer Ziekenhuis (locatie Dordwijk) achter een echtpaar te wachten. De echtgenoot snapt het niet. We staan allemaal op het grote informatiebord te turen. Gelukkig wordt iedereen geholpen door gedienstige medewerkers van het ziekenhuis. Ik niet. Ik weet het allemaal zelf wel te vinden. Als vaste klant weet ik hoe het hoort en waar ik moet zijn. Totdat ik naar een nieuwe dokter word gestuurd. Die zit in de bibliotheek. Da’s fijn, want ik hou van boeken en ik ben gek op bibliotheken. Foutje, ik trap er ook met mijn grote Brabantse poten in. De bibliotheek is geen boekenverzamelplaats, maar een hoekje in het ziekenhuis. Gelukkig liggen er wel tijdschriften. Kan ik toch nog lezen terwijl ik op de dokter wacht.
(Archieffoto: Thymen Stolk)
De dokter stuurt mij naar de assistente. De assistente geeft mij een briefje. Ik moet bloed laten prikken. Geen probleem. Ik weet precies hoe het hoort. Drukken op het knopje ‘bloedprikken’, nummertje trekken, wachten, melden bij de balie, wachten, naar de prikkamer. Het is druk. En het blijft druk. De mevrouw aan de balie moet veel uitleggen. Omdat ik vooraan zit kan ik het meeste wel volgen. Regelmatig gaat het over klanten die met spoed geprikt moeten worden. Dan moet je op een ander knopje drukken. Niet op ‘Bloedprikken’, maar op ‘Spoed’. Dan wordt je eerder geholpen. Ik ben nog niet aan de beurt en lees het briefje van de assistente. Bovenaan staat: Prioriteit – Hoog. Ik pak mijn volgende tijdschrift om door te bladeren. Vijf minuten later weet ik het niet meer. Prioriteit – Hoog, is dat hetzelfde als Spoed? Ik denk het niet, dan zouden ze in het ziekenhuis toch wel ‘Spoed’ op dat papiertje hebben gezet. Weer vijf minuten later sta ik op om het te gaan vragen bij de balie. Ja hoor. Prioriteit – Hoog is precies hetzelfde als Spoed. Je moet het maar weten. Ik ga een nieuw nummertje trekken en hoef niet eens te gaan zitten, maar kan direct doorlopen.
Een paar weken later zit ik bij een andere dokter. Hij legt mij uit dat ik zijn nieuwe pilletje niet moet slikken, omdat ik dat pilletje vandaag nodig heb, want vandaag heb ik dat pilletje niet nodig. Ik moet dat pilletje vandaag gaan slikken, zodat ik het over vijf jaar niet nodig heb. En inderdaad die andere dokter had mij dat beter moeten uitleggen. De voorzitter van het bestuur van het ziekenhuis, Pier Eringa, wil dat er slimmer gewerkt wordt, zodat de zorg in het ziekenhuis gewaarborgd blijft. Hij heeft helemaal gelijk. Slimmer luisteren, slimmer lezen, slimmer spreken, slimmer schrijven. Ik snap het helemaal.
Bert van de Water.
