“Stuurman aan wal”.
Zaterdag lag er een brief van het RIVM in m’n brievenbus. U raadt het al; de uitnodiging om mijn eerste prikkie te komen halen. Bij het standaardbriefje van het gezondheidsinstituut zat ook een oproepkaart van mijn eigen huisarts; donderdag de eerste prik en half juli de tweede. Een rondedansje door de kamer bleef echter uit. Terwijl dit voor mij persoonlijk toch de eerste stap naar vrijheid betekent. De tekst in de brief wekte echter geen enthousiasme op. Het begint zo: ‘Met deze brief nodig ik u uit voor de vaccinatie tegen corona. Uw huisarts geeft de vaccinatie’. De tekst op de oproepkaart begon ook nogal zakelijk: ‘De vaccinatie tegen COVID-19 is gratis. U krijgt 2 keer het AstraZeneca-vaccin’. De laatste drie woorden zelfs vet gedrukt. En wég was mijn goede gevoel.
Of ik aan het twijfelen sloeg? Een beetje wel, eerlijk gezegd. Niet dat ik dat vaccin wantrouw, maar wel dat ik niet mag kiezen. Mijn lieve moeder heeft beide prikkies al gehad, met het Pfizer-vaccin. Klein beetje spierpijn gehad, maar nu vooral een blij en opgelucht mens. Stond ineens ons nichtje uit Hongarije voor de deur, “Niet bang zijn hoor, tante. We gaan niet knuffelen”, riep ze bij de voordeur. Nou, moeder kan er weer lekker op los knuffelen hoor. Maar ja, Pfizer hè. Ik had ook liever…maar lieverkoekjes worden niet gebakken. Geen keus, te weinig koekjes. Deze of…? Ja wat? De pot op? Ook als goed geïnformeerd journalist en columnist ben ik ook maar een mens. En ik twijfelde. Heel licht, maar toch…
Neem ik mijn AstraZeneca-prik of wacht ik op…? Ja, waarop eigenlijk? Ik wil zo snel mogelijk mijn oude leventje terug. Op vakantie naar Griekenland. En knuffelen natuurlijk. Dat kan alleen als zoveel mogelijk mensen zich laten vaccineren. Op deze plek moedigde ik u aan om dat vooral te doen. Wat voor een slappe zak ben ik dan om te twijfelen? Hier moet wellicht een psychiater aan te pas komen, maar ergens in die hersenpan van mij zit dus een kronkel die mijn eigen ratio aantast. Vergeeft u mij alstublieft. Overigens gaat het weer goed met me, want ik beleefde zondagnacht een rare droom. Daarin kreeg ik ook een brief van het RIVM in de bus.
Deze brief begon heel anders. ‘Veel mensen kijken er naar uit, sommigen gingen u al voor, maar binnenkort kunt u zich laten vaccineren!’ Er stond ook in dat men zich goed voor kan stellen dat veel mensen onzeker zijn geworden over de veiligheid van vaccins door tal van publicaties en het al drie keer tijdelijk stoppen daarmee. Daarom werd nog eens goed uitgelegd wat de mogelijke bijwerkingen zijn en de kans dat mij zoiets overkomt. In de oproepkaart stond een persoonlijk citaat van mijn huisarts. ‘U moet het echt zelf beslissen, maar zelf zou ik me in laten enten’. Toen ik maandagochtend wakker werd was alle twijfel verdwenen. Donderdagmorgen ga ik m’n prikkie halen.
Thijs Blom.
