“Stuurman aan wal”
Heeft u al iemand gehoord over de derde golf? En de vierde golf? Ik hoor er bar weinig over. De horizon van het corona-circus lijkt niet verder te reiken dan Kerstmis, met de prangende vraag of en hoe we dat kunnen vieren. Gisteravond kregen we op televisie het zoveelste toneelstukje van de twee pratende mannetjes en het gebarende vrouwtje. Keer op keer wordt duidelijk dat er geen lange termijnvisie is. Dagelijks worden de cijfertjes van besmettingen en bezette (IC-)bedden gevolgd en daarop wordt korte termijnbeleid losgelaten. Twee weekjes strenger, twee weekjes losser. En de maatregelen veranderen nauwelijks. Anderhalve meter, handen wassen en discussies over wat er open en dicht mag. That’s it.
Je zou denken, dat er sinds maart, toen – terecht – de angst voor dat onbekende virus gebruikt werd om ons gedrag te beïnvloeden, er zoveel kennis is gekomen over covid-19 dat je dat terug ziet in de aanpak van de overheid. Niets is minder waar. Andere geluiden zijn stelselmatig weggewuifd of na verloop van tijd gebagatelliseerd als “baat het niet dan schaadt het niet”. Beste voorbeelden zijn mondkapjes en ventilatie. Die laatste acht ik het belangrijkst. Op deze plek schreef ik al eens dat ik me buiten hartstikke veilig voel, simpelweg omdat uit talloze (wetenschappelijke) publicaties blijkt dat besmettingen vrijwel allemaal plaatsvinden in binnenruimtes. In het coronabeleid zie ik er weinig van terug.
Ik zie volle sportscholen en lege sportvelden, voor mij pure waanzin. Mondjesmaat komen er ‘fieldlabs’, initiatieven om dingetjes uit te proberen. Voetbalstadions, theaters, winterterrassen, restaurants, er wordt van alles door elkaar geroepen. Nog steeds geen enkel onderscheid tussen buiten en binnen. Ik denk, op basis van een al maanden aanhoudende stroom van informatie, dat je buiten nauwelijks risico loopt, maar dat we binnen donders voorzichtig moeten zijn. Dat we binnen een hele goede ventilatie moeten hebben. Volgens het RIVM van de VS vormen ‘aerosolen’ (piepkleine virusdeeltjes, die vele meters in het rond zweven) het grootste risico op besmetting. In tal van andere landen is dit besef ook doorgedrongen.
Met anderhalve meter en op- en afschalen van maatregelen redden we het niet. De Oostenrijkse variant, drie weken alles plat, waarna er zo weinig besmette mensen over zijn dat je met testen en bron- en contactonderzoek de boel in de hand probeert te houden, is rigoreus, maar beter dan het Hollandse pappen en nathouden. Zolang dat besef niet indaalt bij de OMT-adviseurs, waarvan een fors aantal zéér deskundig is, maar ook ver van de gewone mensenwereld staat, en onze regering er maar een beetje achteraan hobbelt, zullen we de ‘zaagtand’ zien. Steeds nieuwe golven van besmettingen, net zo lang tot er massaal gevaccineerd kan worden. Sorry, leuker kan ik het niet maken.
Thijs Blom.
