“Stuurman aan wal”
Iedereen snakt naar goed nieuws. In elk geval ander nieuws dan over dat virus. Je ziet en hoort het terug in de media. Maar vrijwel al het nieuws is gerelateerd aan corona. Er is geen ontkomen aan. Zodra je op je smartphone kijkt of tv, radio of computer aanzet word je er mee geconfronteerd. Het gaat nauwelijks nog ergens anders over. Feitelijk is er een soort massahysterie ontketend. Op social media wordt dat wel vaker gedaan, maar ook serieuze media slagen er niet in om dit doorgaans negatieve nieuws te nuanceren of in perspectief te plaatsen.
Er raken mensen besmet, er worden mensen ziek, er moeten mensen in quarantaine, opa en oma krijgen geen bezoek meer, veel mensen met een verstandelijke beperking snappen niet wat er allemaal gebeurt, anderen raken depressief en sommigen gaan zelfs dood. Het tegenwicht voor al dat negatieve nieuws zijn de positieve acties vanuit de samenleving. Boodschappen halen voor de kwetsbare oude buurman, pannenkoeken voor hem bakken, daklozen in hotels onderbrengen, de jarige oma toezingen van afstand.
Het is hartverwarmend, maar het geeft me geen goed gevoel. Het voelt als doekjes voor het bloeden. Zijn we werkelijk als samenleving naar elkaar aan het toegroeien, zoals sommigen beweren? Tonen we nu ineens aan dat we nog wel degelijk solidair zijn? Of zijn we gewoon blij dat we het gedwongen thuiszitten kunnen vervangen door zinvol bezig te zijn met sociaal wenselijke acties? Het antwoord op de vraag of dit virus de mensheid werkelijk verandert zal pas na de crisis komen. Volgende generaties kunnen het nalezen in een geschiedenisboekje.
Meneer Bas, journalist in Dordrecht, vroeg onlangs op een persconferentie aan de burgemeester en de baas van de GGD, of het niet zinvol zou zijn om niet alleen lijstjes met doden en besmettingen bij te houden, maar ook het aantal mensen dat genezen is. Er kwam eigenlijk geen antwoord. Het was een sympathieke gedachte, maar eigenlijk heeft niemand tijd om ook zo’n lijstje bij te gaan houden. Een gemiste kans, want het ideetje van Meneer Bas spreekt me enorm aan. Het aantal mensen dat overleeft is vele malen groter. Dat geeft nuance en biedt verlichting.
Het lijstje met aantal besmettingen is pas echt zinloos. Door gebrek aan voldoende testen (waar blijven die in hemelsnaam?) is het werkelijk aantal tien of meer keer hoger. Wie er allemaal geneest zonder ziekenhuisopname is niet te tellen. Wat wel simpel te tellen is, is het aantal mensen dat zo ziek is geworden dat ze moeten worden opgenomen in het ziekenhuis. Daarvan is heel simpel te tellen hoeveel er na behandeling weer naar huis kunnen. Ik steun Meneer Bas; tel ook de overlevenden!
Kronkelaar.
