Sportclub Amstelwijck is de afgelopen anderhalve week weinig zorgvuldig, maar zeer grondig door de vleesmolen gehaald. Het begon allemaal met een verhaal over een door jeugdspelers van deze club vernielde en in brand gestoken kleedkamer, in het Gelderse Spijk. Schandalig, daar is iedereen het over eens. De voorzitters, bij Amstelwijck hebben ze er twee, gaven te kennen, dat de schuldigen niet meer welkom zijn bij de club.

Wellicht heeft één van hen in z’n boosheid iets gezegd, waarvan hij later spijt kreeg, maar feit is dat ons plaatselijk dagblad uit de mond van één van hen optekende dat de club over zou gaan tot een allochtonenstop. Meneer Wim en Meneer Bas, die ik al heel wat jaartjes ken als betrokken bestuurders, ontkennen dat ten stelligste. Ze zouden slechts gesproken hebben over een strenger aannamebeleid. Helaas voor het duo werd ‘de allochtonenstop’ dag in dag uit uitgemolken.

Het viel me nog mee dat de toiletjuffrouw van V&D niet naar haar mening gevraagd is. Een zeer verstandige vrouw overigens, maar dat terzijde. Feit is dat iedereen hier iets van moest vinden. En natuurlijk struikelde iedereen over elkaar heen in politieke correctheid. Het ligt natuurlijk niet aan allochtonen. Hoe haal je het in je hoofd? Kennelijk is er nog altijd een taboe om problemen bij naam te benoemen. De problemen bij sommige clubs hebben wel degelijk te maken met allochtonen.

Er zijn clubs, zoals van een voor ‘boerenlul’ versleten raadslid, waar je amper allochtonen aantreft. Die hebben makkelijk praten. Er zijn ook clubs, waar er juist heel veel zijn. Bij diverse clubs gaat dat prima. Wat erg jammer is, is de omgekeerde discriminatie, die sommige teams op zichzelf toepassen. Toegegeven, als ik in Verweghistan zou wonen, zou ik ook graag met Hollandse vrienden in een elftal spelen, maar een toonbeeld van integratie is het niet.

Verplicht mixen lukt ook niet, zolang er clubs zijn die complete allochtone teams aannemen. Het team, dat nu de naam van SC Amstelwijck besmeurd heeft, is bij een andere club weggestuurd. Na screening werden ze door weer een andere club niet aangenomen als lid. Zo simpel is het eigenlijk; als club moet je gewoon goed kijken wie je binnen haalt. En dat geldt zeker niet alleen voor allochtonen. Meneer Wim en Meneer Bas hebben dus gelijk: een strenger aannamebeleid helpt.

 

Kronkelaar.