DORDRECHT – Teekengenootschap Pictura bestaat 250 jaar en is nog springlevend. Dit feestjaar leest u wekelijks op deze plek over Picturianen van vroeger en nu en hun sporen in de stad en daarbuiten.
Lyrisch
Kunstenaar Dina Vos heeft niets met het woord ‘lyrisch’. Ze gebruikt het nooit en zeker niet voor haar werk. Toch zijn haar schilderijen nu te zien op de tentoonstelling Lyrische Abstractie (tot en met 10 maart) in Pictura. Die titel zal voor kunstkenners gesneden koek zijn, maar werpt misschien wel een drempel op voor mensen die niet weten wat het inhoudt. Jammer, want die missen iets bijzonders. Naast Dina Vos laten ook Ron Gennisse, Antoinette Kok en Jan Wagner hun werk zien. Wat deze kunstenaars gemeen hebben is hun gevoelsmatige aanpak. Al betekent dat niet dat ze in het wilde weg iets doen. Ze bedenken van tevoren wat ze ongeveer gaan maken, maar geven ook kansen aan het toeval, het ongewisse en de intuïtie. En ze hebben ook een inspiratiebron. Dat kunnen persoonlijke herinneringen zijn, maar ook gedichten of muziek.
Bij Dina Vos, al meer dan tien jaar lid van Pictura, is dat de natuur. Elke keer als ze in haar atelier terugdenkt aan haar reizen naar bijvoorbeeld Engeland en Noorwegen, komen bepaalde gevoelens naar boven. En die gaat ze dan schilderen. Hoe ze de natuur en het landschap heeft ervaren, zie je terug op haar schilderijen. Ze zijn abstract, want het zijn geen herkenbare bomen of bergen.
Het kijken naar lyrisch abstracte kunst moet je ook een beetje leren. In het begin zie je alleen maar kleuren, lijnen en vlekken. Op de schilderijen van Vos staan heel veel stippels en krasjes, vaak in eindeloos veel tinten groen. Net zoals in de natuur ook duizenden kleuren groen voorkomen, die door het licht telkens weer veranderen. Na aandachtig kijken zie je in al die stippels van olieverf zomaar een roos opduiken, een doolhof of een struik, strak gesnoeid zoals in Engelse parken en tuinen. Om lyrisch van te worden.
