DORDRECHT – Hij kan niet stil zitten, is een bezige bij. Toch heeft hij al ruim 35 jaar een zittend beroep dat een opperste concentratie vergt. Michel van Zanten (49), beter bekend als Tattoo Mick, werkt zes dagen in de week als tatoeëerder, inmiddels met een bril op. Tot het einde van het jaar is hij ‘volgeboekt’. Het zetten van een tatoeage is populairder dan ooit. Dat was vroeger wel anders. Toch denkt Van Zanten met weemoed terug aan de tijd waarin nog volop respect was voor de ‘tatoeëerders-erecode’.

 

Jarenlang was Tattoo Mick de enige tatoeëerder in de stad. Collega’s vestigden zich destijds uit respect niet in eenzelfde werkgebied. Inmiddels zijn er verschillende shops in Dordrecht waar mensen een tatoeage kunnen laten zetten. Het verbaast hem dat de jongere generatie al snel de expertise van het vak onder de knie denkt te hebben. “Het heeft mij jaren gekost om tot een bepaald niveau te komen”, vertelt Van Zanten. De rasechte Dordtenaar, opgegroeid in de Blije Hoek, leerde het vak op 15-jarige leeftijd van tattoo Skippy, een tatoeëerder uit Australië die even werkzaam was in Dordrecht. “Ik ben nooit een schoolmens geweest. Ik heb niet het geduld voor boekjes.” Na de Statenschool zat Van Zanten heel even op de beroepenschool aan het Kromhout. “Toen ik een  jaar of 13, 14 was werd ik opgepakt. Ik had kattenkwaad uitgehaald en moest een boete betalen. Mijn ouders deden dat niet voor me en zeiden dat ik er maar voor moest werken.” In een spuiterij aan de Nijverheidsstraat spuit hij meterkasten grijs. Vervolgens werkt hij nog als leerling-behanger en bij een sloperij. Van Zanten houdt er niet van als mensen hem vertellen dat hij iets ‘moet’ doen. “Ik vind het heel belangrijk hoe mensen iets aan mij vragen.” Hij eindigde bij zijn ouders op de bank, maar rolde het tatoeëerdersvak in toen hij Skippy ontmoette.

 

Zijn eerste

Voor zijn dertiende verjaardag kreeg Tattoo Mick zijn eerste tatoeage. Van zijn ouders. Met zijn vader ging hij naar Rotterdam naar een “tatoeëerder tussen de kroegen en de hoeren.” Het werd een roos die nog steeds op zijn rechterarm prijkt. Een fascinatie voor tatoeages had hij als kind al. “Mijn oom had er een. Ik vond het een fascinerend idee dat het voor altijd bleef zitten.” Iets ouder raakte hij met tattoo Skippy aan de praat. “Ik heb hem toen heel brutaal gevraagd of hij mij de basistechnieken wilde leren. Ik verkocht mijn bromfiets om alles te kunnen betalen.” Eenmaal aan het werk wist hij: ‘dit is het!’. Hij oefende op een van zijn slaapkamers, in zijn woning aan de Taankade, op zijn vrienden. “Dat was nog met ouderwets materiaal. Iedereen werd onder gespetterd door de inkt. Ik leek wel een kolenboer. De inkt deed ik in een coladopjes die ik in een doos bewaarde.”

 

Groeien

Van Zanten werkte al snel hygiënisch en werd razend populair, omdat hij als een van de eersten met schaduwen werkte die een 3D-effect bewerkstelligen. Hij ontwikkelde zich door heel leergierig conventies over de hele wereld bij te wonen. “Dan keek ik twee dagen mee over de schouder van een tatoeëerder om te leren.” Hij werkte in onder meer New York, Canada en Spanje om verder te groeien. Want ook de tijd dat mensen alleen een hartje, adelaar, anker of roos wilden ging voorbij. Daarnaast bekeek hij de verschillende technieken op video. Vervolgens was het een kwestie van in de praktijk brengen. “Ik ben een praktijkmens. Wat mijn ogen zien, kunnen mijn handen maken. Uiteraard moet je er wel feeling voor hebben. Als kind kon ik al aardig tekenen. Maar wie de air brush-techniek beheerst komt al een heel eind.” Na zijn shop aan de Vest, vestigde Van Zanten zich in de Grote Spuistraat.

 

De groten

Wie flink wat tatoeages heeft, wordt tegenwoordig niet meer met de nek aangekeken. Klanten die zijn zaak binnenstappen willen “realistische dingen, zoals portretten.” Van Zanten heeft geen favoriete tatoeage die hij ooit heeft gezet. “Iedere keer weer vind ik dat het weer wat moois is geworden.” De Japanse stijl, met een tatoeage op de borst die doorloopt naar de arm, spreekt hem erg aan. Ontzag heeft hij voor ‘de groten’; een tatoeëerder als Filip Leu bijvoorbeeld.

 

Karate

Naast tatoeage-leermeester geeft hij ook les bij zijn club Budokai Vleesenbeek. Zeven jaar geleden kwam hij weer bij zijn oude vereniging terecht. “Ik had last van mijn nek door een verkeerde werkhouding. De fysiotherapeut raadde aan om te gaan sporten. Zodoende heb ik de draad weer opgepakt. Vroeger deed ik ook aan karate. Ik ben toch een mens van ‘hakken en zagen’”. Inmiddels heeft Van Zanten de 1e dan graad.

 

Conventie

Om werk zit Tattoo Mick niet verlegen. Ruim 35 jaar in het vak maakt dat hij een enorme grote klantenkring heeft. “Altijd zorgen dat je goed werk levert”, verklaart hij. Stiekeme hoop heeft hij nog dat zijn zaak wordt overgenomen door zijn zoon, maar zijn interesses lijken vooralsnog elders te liggen. “En verder hobbel ik gewoon lekker door. Waarschijnlijk ga ik volgend jaar met oud-collega’s naar een conventie in Rotterdam.” Vervelen doet zijn werk zeker niet. Hij zet niet alleen tatoeages, hij vervult ook een soort therapeutenrol. “Ik krijg van alles in mijn stoel”, aldus Van Zanten. Waaronder ook zijn vrouw, een kleine twintig jaar geleden.

 

Tattoo Mick, Grote Spuistraat 41. Het zetten van een tatoeage gaat op afspraak.  Meer informatie via www.tattoomick.nl.