De Veiligheidsregio Zuid-Holland Zuid (VRZHZ) doet er alles aan om de coronacrisis te bestrijden. Om lezers een kijkje achter de schermen te geven, brengen we op regelmatige basis iemand die bij of met de Veiligheidsregio werkt, in deze krant in beeld. Meer informatie via www.zhzveilig.nl, Facebook en Twitter (VRZHZ) en Instagram (veiligheidsregiozhz). Vragen? Stel ze gerust!
De coronacrisis was ook een heftige tijd voor verzorg- en verpleegtehuizen. Niet alleen voor familie, maar ook voor het personeel. Yone van Beek, communicatieadviseur van het Parkhuis in Dordrecht vertelt: “Heel lang hebben we de besmettingen buiten de deur weten te houden. Bij onze nevenlocaties is dat tot nu toe nog steeds het geval. Bij de hoofdlocatie verliep dat helaas anders en werd op 30 april toch de eerste besmetting vastgesteld bij één van de bewoners. En het virus verspreidde zich razendsnel.”
Het was een heftige periode. De besmettingen in het Parkhuis liepen in een razend tempo op. Het Parkhuis heeft met man en macht gewerkt om het virus onder controle te krijgen. En dat ging niet in de koude kleren zitten. Yone: “Ik wil mijn oprechte medeleven uitspreken naar familie. Familie van bewoners die in de afgelopen periode zijn overleden, maar ook degenen die hun naasten lang hebben moeten missen. Alles wat we deden stond in het teken van het welzijn van de bewoners. Ik heb via de mail en telefoon contact gehad met familie van onze bewoners en hun verhalen raakten mij persoonlijk. Dat is tegelijkertijd ook hetgeen wat ervoor zorgt dat je samen bergen kunt verzetten. En ik wil van de gelegenheid gebruik maken om mijn bewondering uit te spreken voor mijn collega’s. Iedereen, zorgmedewerkers, huishouding, logistiek en overige disciplines, heeft keihard gewerkt om de uitbraak onder controle te krijgen en voor de bewoners te zorgen.”
Niet alleen
Gelukkig stond het Parkhuis er niet alleen voor. Doordat het een coronacrisis was, waren meerdere partijen erbij betrokken. “Het was ontzettend fijn om te kunnen schakelen met andere partijen, juist op het moment dat de uitbraak op zijn hoogtepunt was. De kennis van de GHOR, GGD en externe infectiepreventiedeskundige en arts-microbioloog was belangrijk in het vaststellen van de aanpak van de uitbraak. De hulp van de GHOR, de brandweer en het Rode Kruis bij de verhuizingen heeft ontzettend geholpen. We hebben in die periode ook fijne ondersteuning gehad van collega instellingen in de vorm van personele inzet. Het aanbod van de VRZHZ om te sparren op het gebied van communicatie was voor mij persoonlijk erg fijn. Het is goed om te weten dat anderen betrokken zijn en meedenken”, aldus Yone.
Terugblik en kijk op de toekomst
Natuurlijk hoopt het Parkhuis niet meer een zelfde situatie mee te maken. Yone vertelt: “Al terugkijkend had de organisatie ook niet veel anders kunnen doen. Zo’n pandemie overkomt je helaas. Het belangrijkste is dat er op dit moment geen besmettingen meer zijn. De coronacrisis was een heftige tijd. Al ver voor de uitbraak, toen de eerste besmetting in Nederland vastgesteld werd, zijn we als organisatie aan de slag gegaan met preventieve maatregelen. Er was extra aandacht voor hygiënemaatregelen, protocollen werden aangepast op de kennis die voorhanden was over corona en op de veranderende richtlijnen van het RIVM. Werkwijzen werden aangepast (bijvoorbeeld minder beweging tussen afdelingen en locaties). Heel lang hebben we de besmettingen buiten de deur weten te houden. Bij de hoofdlocatie verliep dat helaas anders en werd op 30 april toch de eerste besmetting vastgesteld bij één van de bewoners. En het virus verspreidde zich razendsnel.
Op het moment van dit interview is er geen sprake meer van actuele besmettingen, maar voorspellingen doen over de toekomst is onmogelijk. We weten dat het virus zomaar binnen kan komen en niemand kan uitsluiten dat het nog een keer gebeurt. We hebben wel veel geleerd in de tussenliggende periode en zijn daardoor beter voorbereid. Of ik dan dingen anders aan zou pakken kan ik wat mijn vakgebied betreft zeggen dat dat niet het geval is. We hebben van het begin af aan gezegd dat we open zouden communiceren, naar medewerkers, naar familie en naar de buitenwereld. Ondanks de schijnwerpers die daardoor op het Parkhuis gericht stonden, zou ik dat een volgende keer weer adviseren. Transparantie is ontzettend belangrijk, juist op het moment dat familie hun naasten niet kon bezoeken in zo’n angstige tijd.”
