DORDRECHT – Dordtenaar Kees Aantjes (43) maakt al sinds zijn jeugd filmpjes en droomde ervan cameraman te worden. Die droom kwam uit toen hij 21 was en gescout werd door SBS. Hij volgde verschillende opleidingen bij de landelijke televisieproductiemaatschappij. Na acht jaar besloot Kees om zich als zelfstandige te gaan verhuren. In de tien jaar die volgden, draaide hij onder voor Man Bijt Hond en Hart van Nederland. (Foto: Kees Aantjes)

In 2019 kocht hij een oude brandweerwagen en besloot een zwerfhond in Spanje op te halen. Uiteraard legde hij zijn reis en belevenissen vast met de camera. Toen hij terugkwam, brak corona uit. Zijn opdrachten als freelancer werden minder en hij gooide het roer om: verkocht zijn huis en spullen en besloot deels in de camper, op een boot en bij zijn ouders te gaan wonen. Zijn moeder worstelde al jaren met kanker. De ziekte was teruggekomen. Kees bleef verslag doen van zijn leven en kreeg op met YouTube-kanaal ‘De Vloggende Bestemming’ steeds meer volgers. Twee jaar geleden overleed zijn moeder en sindsdien maakt hij reizen per boot of camper met zijn vader en hun geadopteerde zwerfhonden. Genoeg ingrediënten voor vele mensen om Kees en Theo hun dagelijkse hoogte- en dieptepunten te volgen. Met ruim 40.000 abonnees kan hij leven van zijn werk als vlogger.

Zou je het anderen aanraden om vlogger te worden?

“Vroeger droomde je er als kind van om brandweerman of politieagent te worden. Tegenwoordig dromen jongeren van een bestaan zoals ik. Ik wil ze waarschuwen: het is hard werken. Ik heb nauwelijks vakantie en ben iedere dag met mijn werk bezig. Ik ben een camerateam in mijn eentje: producer, redacteur, cameraman, geluidstechnicus, presentatie, voice-over, tekstschrijver én editor. Iedere dag op social media nieuws posten en twee keer per week een real life soap van een half uur maken, is hard werken. Het vraagt om talent, creativiteit, passie én doorzettingsvermogen.”

Wat bied je je kijkers?

“Ik denk dat ze het amusant vinden om te zien hoe je anders kunt leven dan in een huis met (kantoor)baan. Al mijn hele leven gebeuren er eigenlijk onverwachtse dingen. Toen ik een wereldreis naar Australië maakte, werd mijn auto in de woestijn gestolen, bij een helikoptervlucht die ik maakte, draaide de motor in de soep, ik verbrijzelde mijn vinger. Ik krijg ook altijd gekke invallen. Zoals nu in Turkije. Stonden we te wachten tot een kudde met geiten eindelijk de weg overgestoken was. Dan flap ik eruit: ‘Schiet eens op, we hebben niet de hele dag de geit’. En die man op het strand die in zijn beste Engels vertelde dat hij ‘everyday’ ‘drie kwartier gaat zwemmen. Weer of geen weer. Everyday. Hij zei het zo vaak en grappig, dat we hem Everyday gingen noemen. Prompt kwamen we hem vaker tegen. Ik houd van Paradijsvogels. Misschien ben ik er zelf ook wel één.”

Wat maakte de reis naar Turkije speciaal?

“Het was een camperreis van twee maanden door twaalf landen. Langs prachtige steden als Plovdiv in Bulgarije. We hebben ons meer dan ooit verdiept in de geschiedenis van deze landen en steden. Daarover vertel ik in de vlogs. Behalve mooie natuur en mensen kwamen we ook mensen tegen die geen toeristen gewend zijn. We zagen armoede, afgedankte huisraad en zwerfdieren. Overigens verbaasden wij ons hoe goed de zwerfhonden het in Turkije hebben. Ze zijn allemaal geoormerkt en krijgen van veel mensen te eten. Ik ben verliefd geworden op Turkije. Het is een land waar mensen zich veel minder aan regeltjes houden en misschien wel daardoor heel verdraagzaam zijn. Ze zijn hartelijk en gastvrij. En wie wil nou niet in de winter in de zon aan de Turkse Riviera zitten?”

Wie beslist over jullie reisdoel?

“Mijn pa en ik krijgen om de zoveel tijd weer de kriebels. Net als wij zelf vaak een inspiratiebron zijn voor onze kijkers, luisteren we naar verhalen van anderen. Als iets ons boeit en we zijn er nog niet geweest, dan kan het zomaar de bestemming worden. Ik denk alleen niet dat we nog zo’n lange reis gaan maken. We hebben heel veel moois gezien en meegemaakt, maar ook best hachelijke momenten. Niet alles zal te zien zijn in de vlogs.”

Word je nooit moe van het vloggende bestaan?

“Ik word niet moe van filmen en monteren. Het is wat ik het liefste doe. Het is soms wel lastig als ik herkend word, maar heel vaak is het contact met mijn volgers leuk en hartverwarmend. Ik vind het prettig om te horen dat mijn werk gewaardeerd wordt. Soms krijg ik de mooiste knutselwerkjes toegestuurd. Dat is toch bijzonder?”

 

Op de foto:  Theo, Trixie, Kees en Chiko maakten een prachtige roadtrip naar Turkije.